Column Jasper – Controle in het ziekenhuis, gezellig!

Woensdag is het weer zover, mijn zoveel-maandelijkse controle staat op het programma. De DVK dit keer, in alle vroegte voor mij op en ik voor haar.

Ik vind mijn DVK aardig en het is eigenlijk altijd wel gezellig, een kopje koffie, “met of zonder suiker?” Doe maar alleen melk graag. “Hoe gaat het?” Ja, wel goed. “Mooi, dat dacht ik wel. Voetbal je nog steeds?” Ja, mijn enkel is weer hersteld, ik kan weer spelen.. “Leuk, mijn zoon voetbalt ook. Tot de volgende keer!”

In alle eerlijkheid, verder dan bovenstaande woordenwisseling gaat het meestal niet. Vaak heb ik mij afgevraagd wat de redenen voor mijn bezoek zijn. Niet alleen bij de DVK, maar ook bij de internist duurt de ontmoeting niet langer dan vijf minuten. Kijk, begrijp mij niet verkeerd, het ziekenhuis waakt over de medische kant van het grote diabetes verhaal en daar ben ik blij mee. Gaat het medisch niet goed? Dan kan je ergens terecht, gelukkig maar. Maar wat als het medisch verder in orde is? Mooi HbA1c? Verder goede waardes? Dan voegt een medisch team niks toe. Mijn trip naar het ziekenhuis wordt bezigheidstherapie.

Misschien moet ik maar hard zijn: “in het kader van de bezuinigingen (ja, ook vanwege mijn bezuinigingen: weet je wel hoeveel een retourtje met de tram kost?) lijkt het mij een goed plan de resultaten van de bloedafname te mailen of te whatsappen. Misschien moeten we afspreken dat ik graag langs kom zodra mijn waardes niet helemaal overeenkomen met de gewenste. Daartegen over staat dat ik van mij laat horen als ik wat te vragen heb. Deal? En oh ja, houd dat Periodiek Groot Onderzoek er maar in, zei het in afgeslankte vorm graag..”

Maar toch.. Ik moet wat bekennen.

Een half jaar geleden twijfelde mijn DVK openlijk of ik wel zin had in een afspraak zes maanden later. Tot haar verbazing zei ik “ja, eigenlijk wel”. Voor het medische gedeelte ga ik niet, dat is voorlopig in orde. Maar ik vind het eigenlijk wel prettig dat er iemand in de ‘diabeteswereld’ naar mij luistert. Het liefst zou ik willen dat zij antwoorden had op al mijn niet-medische vragen, zij mij de weg wijst in de, voornamelijk voor jongeren, schimmige wereld en zij mij diabetes updates post op Facebook, elke week. Maar dat kan ze niet. En dat is ook niet erg. Zolang ik maar twee keer per jaar langs mag komen, zodat zij het kan proberen. Doe maar een kopje koffie met melk, graag …