Column Câthy – Besluiteloze hypo’s

Iedereen heeft zo zijn dingetjes bij hypo’s en hypers en hoewel het natuurlijk heel vervelend kan zijn, levert het soms ook grappige momenten op. Niet per sé als ik hoog zit, want dan ben ik vaak prikkelbaar en niet vooruit te branden, maar als ik laag zit wordt ik erg dromerig, licht emotioneel en vooral enorm besluiteloos. 

Eén van de ergste plekken om een hypo te krijgen is voor mij dan ook de supermarkt. Sowieso kan ik zonder hypo al twijfelen over wat ik ga koken, maar bij een hypo weet ik het helemaal niet meer. Terwijl ik met mijn mandje door de supermarkt dwaal, springen mijn gedachten van de hak op de ietak en komen verschillende opties voorbij. Helaas blijft geen enkele suggestie lang hangen, omdat ik na vijf seconden niet meer weet waar ik daarvoor aan dacht. Verward sta ik te zuchten en ziet alles er ineens ook lekkerder uit, wat kiezen niet makkelijk maakt. Gerust kan ik enkele minuten naar een schap staan staren en mompelend in mezelf niet meer weten waarom ik ook alweer voor dat schap stond. De andere mensen in de supermarkt denken vast dat ik niet helemaal goed bij mijn hoofd ben, maar gelukkig kom ik meestal wel tot de conclusie dat ik naar de rol dextro in mijn zak moet grijpen.

In een restaurant kan een simpele vraag als ‘wat wilt u drinken?’ tijdens een hypo al vreselijk moeilijk zijn. In mijn hoofd gaat het dan ongeveer zo: ‘Drinken pfff ja cola light, oh nee ik zit laag, goh zal ik gewone cola doen, of toch spa rood, oh nee ik zit laag …. Oh ja ik moest iets te drinken kiezen, uhm jus d’organge? Of toch spa rood. Nee ik zit laag, iets met suiker is handiger Cath…’ De uiteindelijke conclusie was jus d’orange, maar de ober die al even met zijn boekje in de aanslag stond keek me wel een beetje vreemd aan.

Het meisje van de Burger King in Nijmegen moet enkele jaren geleden helemaal gedacht hebben dat ik niet wijs was. Nu kom ik zelden bij een fastfood ketens en heb daardoor van tevoren geen idee wat ik moet bestellen, maar voor mijn gevoel heb ik een half uur staan zuchten, puffen en ummen over de keuze tussen de verschillende hamburgers. Gelukkig greep mijn vriendin toen in en bestelde eerst een cola voor me, waarna ik na tien minuten wel zonder problemen kon bestellen.

Het grappige is dat ik het meestal wel belangrijk vind wat andere mensen van mij vinden, maar op zo’n moment kan me dat niet schelen; ik kan gewoon echt niks aan mijn onnozele gedrag doen! Wel kan ik me voorstellen dat het voor mensen in mijn omgeving verwarrend kan zijn al die stemmingswisselingen, maar dan nog: ze wennen er maar aan!