Column Câthy – Beste jongen in de trein

Beste jongen in de trein,

Ergens tussen Den Haag en Delft stapte je in de trein en je ging een rij verder, schuin tegenover mij zitten.

Je had een oranje-zalm-achtige kleur broek aan en droeg een bril en ik had een rood shirt aan en was de Linda aan het lezen. We zaten in de stilte coupé, dus dat piepje ineens was goed te horen. Terwijl veel mensen een blik van verwarring hadden door dit geluid was mijn aandacht meteen op jou gevestigd, want dat piepje herken ik uit duizenden. De eigenaar van dat geluid was toen snel gevonden: het doorzichtige draadje dat uit je broekzak stak heeft je verraden.

Meteen was ik in een soort van tweestrijd met mezelf. Nu zal ik bekennen dat ik op dat moment ook aan het bijkomen van een flinke hypo en op die momenten kan ik niet zo goed keuzes maken. Je kent dat vast wel. Eigenlijk wilde ik je aanspreken, even zeggen ‘Hallo, ik ben er ook zo één!’ Of gewoon even een bijdehante opmerkingen maken, zoals ‘Moet je reservoir gevuld worden?’. Maar goed, de stilte coupé is over het algemeen heel stil en durfde ik niks te zeggen en wist ik daarbij ook niet wát ik moest zeggen.

Ik wilde ook niet overkomen alsof ik je aan het versieren was. Nee totaal niet, ik wilde alleen kort laten weten dat ik je begrijp. Even laten weten dat je niet de enige bent. Er zijn meer van ons soort. Misschien ken je wel veel andere diabeten, maar misschien ook niet. Dan was ik misschien je kans! Uiteindelijk heb ik besloten om mijn blijk van support op een andere manier aan je te laten zien. Ik heb besloten om een tijdelijk basaal in te stellen (wat niet nodig was) en daar ook even over na te denken. Zo had jij de tijd om mijn pomp te spotten en mijn teken op te vangen. Volgens mij was mijn plan geslaagd want ik had wel je aandacht. Al hoop ik wel dat je niet afgeleid was door het feit dat ik mijn pomp uit mijn decolleté plukte.

Toen heb ik het maar aan jou gelaten. Ik had mijn teken gegeven en jij kon bepalen of je me wilde aanspreken. Of naar me wilde knikken. Of tsja niks. We stapten tegelijk op om uit te stappen, je hield de deur nog voor mij open (ik viel daarbij heel charmant bijna bij om) en we gingen tegelijk de trap af naar beneden. Toen ging jij links en ging ik naar rechts. Je hebt me niet aangesproken of naar me geknikt, maar ik hoop dat je mijn signaal hebt begrepen.

Groetjes van het meisje in de trein.