Een avond meelopen met Angelo Boltini – Deel 1
Door Câthy
Als een heuse journaliste wandelde ik met mijn notitieboekje en fotocamera door Amersfoort. Ik was op weg naar Logement de Gaaper, want ik ging een avond meelopen met Angelo Boltini, muzikant in hart en nieren en… sinds 2012 type 1 diabeet. Angelo is 23 en zit in zijn eerste jaar van zijn master op het conservatorium. “Vroeger waren de instrumenten al niet aan te slepen. Mijn ouders vonden het allemaal goed, dus ik volgde veel lessen. Gitaar, blokfluit, dwarsfluit en saxofoon onder andere.” Op het conservatorium heeft hij les in zang en gitaar en doet hij de master ‘Live Electronics’. De avond van onze afspraak speelt hij mee in de band Stormvogel (links op de foto hiernaast) & Friends op het Jazzfestival in Amersfoort.
Als ik aan kom lopen zit de band (behalve Angelo) aan het bier op het terras en drinkt Angelo Cola Light. De stukken zijn gisteravond naar iedereen gemaild en er werd besproken welke onderdelen ze wel en niet gaan spelen, in welke toonsoort en welk ritme. Er gaat muziek rond van John McLaughlin en stukken door Storm en de drummer Arno van Nieuwenhuize zelf gecomponeerd. De band had al een jaar niet samen gespeeld. Iedereen is druk geweest met eigen projecten en andere bands, maar voor het Jazzfestival komen ze weer bij elkaar. Het gezelschap deelt de liefde voor jazzrock, een voor veel mensen onbekend genre en de artiesten klinken mij ook allemaal onbekend.
Angelo is de Benjamin in de groep en is enkele jaren terug Storm tegen het lijf gelopen, die onder de naam Stormvogel optreedt. Ze kenden elkaar nog van een jazz talentenjacht van vroeger en Angelo was pas net gediagnosticeerd. “Ik vertelde Storm van mijn diagnose en tot mijn verbazing bleek hij ook type 1 te hebben. Omdat hij mij goed vond spelen, werd ik uitgenodigd om mee te spelen met zijn band.” Alle bandleden zijn dus gewend aan diabetes en Storm grapte tegen mij of ik ook type 1 heb. “Type 2 accepteren we hier namelijk niet.” De toon was gezet.
Storm spuit en hij houdt vast aan zijn eetschema, de band dus ook en om kwart over zes werd het eten geserveerd. De band was super gastvrij en ik heb tijdens het eten enorm gelachen om alle idiote verhalen, van vooral Storm. Ik maakte ook meteen kennis met de liefde voor de Franse progressive rock band Magma. Op de een of andere manier was er in alles een verband met Magma te vinden. Daarnaast was er iets met volgelingen van deze band, Vincent van Gogh en een plantje uit Zwitserland waar je nogal dronken van kan worden. Kortom het was oergezellig en ik voelde me een heuse groupie.
Tijdens het eten vertelt Angelo over het Paleo dieet, waarbij je eet volgens het principe van onze voorouders: noten, zaden, vlees, vis, groenten en fruit. Het komt er op neer dat Angelo heel weinig koolhydraten eet en geen tussendoortjes. Veel eieren ’s morgens, een salade ’s middags en vlees en groenten ’s avonds. “Voor mij is dat de manier om mijn bloedsuikers stabiel te houden. Ik merk het meteen als ik me er even niet aan houd of kan houden.”
Angelo heeft een sensor en dat lijkt met zijn seks, drugs, rock & roll levensstijl ook geen overbodige luxe. “Ik ben in april 2012 gediagnosticeerd en ben in oktober al begonnen met de sensor. Inmiddels kan ik niet meer zonder, als hij er mee op houdt en ik moet weer enkele uren wachten voor de kalibratie zit ik altijd in spanning.” Hij doet maximaal twee weken met zijn Dexcom sensor en financiert deze zelf. “Het is even een investering, maar ik heb er zo veel baat bij.” Zijn laatste Hba1C was 6,0 en daar is hij ook trots op.
Hij heeft veel baat bij de Facebookgroep Jongvolwassen en Diabetes en mensen die hij ontmoet met diabetes. Hij heeft een goede vriendin met ook type 1 die op dezelfde basisschool heeft gezeten en daar kan hij lekker mee spuien. “Andere vrienden begrijpen toch niet wat je voelt als je te hoog zit, die kijken je vooral raar aan. Zij begrijpt me meteen en dat vind ik heel prettig.” Wel heeft hij zijn vrienden uitgelegd hoe ze de hypogel moeten aanbrengen op zijn lippen als hij out gaat. Ze kijken meestal erg bedenkelijk. Dit is gelukkig nog nooit voorgekomen en door de sensor heeft hij eigenlijk nooit meer hypo’s.
Ik had verwacht dat na het eten er gerepeteerd ging worden, maar niks is minder waar. Met eerst koffie en daarna bier worden de stukken nogmaals doorgenomen, bepaalde delen geschrapt en iedereen krijgt dingen toegewezen om te spelen. De stukken zijn voor niemand onbekend, ze weten wat er van hun verwacht wordt dus het samenstellen van de avond is hun voorbereiding.
Angelo heeft acht gitaren, allemaal met een andere sound en sommige veelzijdiger dan andere. Welke hij meeneemt ligt puur aan de muziek die hij gaat spelen. Die avond is dat een Gibson SG Jr. uit 1968, wat volgens Angelo perfect is voor bij deze muziek. Ik knikte alleen maar. Ik weet best wel wat van muziek, maar de manier hoe deze mensen over muziek praten is toch even van een andere gradatie.
Even na negenen begint het geweld en staat de Gaaper te trillen. Hij staat daar toch maar mooi tussen de doorgewinterde artiesten en na een half uur ontspant zijn gezicht wat meer en gooit hij er een paar geweldige solo’s uit (zie filmpje). Vol bewondering en toch wel te genieten van de muziek sta ik te kijken en krijg ik van de fotograaf/filmman/lichtman Sjors extra informatie over de hogere wiskunde achter de stukken van Storm. Met maten die van een tweemaat naar een zesmaat gaan en weer terug is het soms niet bij te houden.
Lees hier deel 2 van ‘Een avondje meelopen met Angelo Boltini’!
ééndiabetes 