Column Câthy – Fietsvakantie

Samen met vriendlief heb ik de afgelopen twee weken een roadtrip door Kroatië gemaakt. De auto helemaal vol gestopt met tent, slaapzakken, stoeltjes, een paar boeken, kookgerei en natuurlijk een koffer vol met zomerse kleren. Het weer was goed en het land is prachtig! Op een camping in Split stonden we met onze tent en auto naast een iniminie tentje, waar twee fietsen naast stonden. Ik hoor het mezelf nog zeggen “Die komen hooguit uit Bosnië Herzegovina fietsen, neem aan dat je niet vanuit Duitsland op de fiets komt.” Dat had ik behoorlijk mis.

Terwijl we voor onze tent zaten de kletsen, kwamen onze fiets-buren terug bij hun tent. De jongen hoorde ons praten en sprak ons aan in het Nederlands. Meteen schoot “Wow vanuit Nederland komen fietsen?!” door mijn hoofd, maar wederom had ik het mis. In zijn tweede zin verontschuldigde hij voor zijn Nederlands, omdat hij al sinds zijn achtste in Zweden woont en hij het niet zo vaak spreekt. Zweden dus. Hij vertelde dat hij al twee maanden onderweg is en zo’n 100 kilometer per dag fietst. Zijn Zweedse vriendin was vorig week naar Zagreb gevlogen en heeft hem sindsdien vergezeld op de fiets.

Het was heel gaaf om te horen hoe hij gereden was, wat zijn plannen waren en wat hij had meegemaakt. Een heus nomaden bestaan. Super stoer en een beetje idioot. Ik vroeg me af of dat wat voor mij zou zijn: met een rugzakje op, van huis wegfietsen en dan maar kijken waar ik uit ga komen. Helaas kwam er meteen een probleem om de hoek kijken. Want de Zweeds-Nederlandse jongen had een flinke rugzak bij zich, een tent, matje en slaapzak en dat allemaal op zijn rug. Als ik een maand ga fietsen heb ik ook ruimte nodig voor mijn infusen, reservoirs, insuline, naaldjes, stripjes en dextro (veel dextro). Spuiten neemt op dat soort momenten toch minder ruimte in.

Zou ik dan overstappen op spuiten? Ik weet het niet, ik ben zo gehecht aan mijn pomp en kan zeker met beweging zo fijn spelen met mijn basaal, dat ik niet weet of ik het wel goed geregeld ga krijgen met spuiten. Op veel bloedsuikerschommelingen kan je ook niet lekker fietsen. Of moet ik gewoon maar accepteren dat ik een grotere rugzak nodig heb? Als het goed is raakt hij steeds leger. Misschien moet ik wel internationale recepten gaan regelen of pakketjes vooruit gaan sturen. De juiste tactiek heb ik nog niet kunnen bedenken. Wat ik wel steeds voor mij zie is de enorme koffer die ik mee had voor negen maanden Tanzania: louter gevuld met diabetes materiaal. Voor geen goud had ik dat op mijn rug meegenomen!

Ik weet trouwens nog steeds niet of ik überhaupt wel op fietsvakantie zou willen, maar ik zou graag wel de optie hebben. Bij deze dus mijn oproep: heb je voor langere tijd gefietst, heb je type 1 diabetes en een pomp? Vertel me alsjeblieft hoe je dat hebt aangepakt! Dan kan ik daarna altijd nog beslissen of ik ooit op fietsvakantie ga