Column Inge – Fietsvakantie in Nederland

Op vakantie in Nederland. Er leek mij helemaal niks aan. Nog nooit had ik een retourtje buitenland overgeslagen in de zomervakantie. Maarja, de arme student hè. Afgelopen jaar was het zo’n ontzettend druk jaar, en heb meer kunnen werken voor mijn studie dan voor geld. Stiekem schaam ik me er een beetje voor. Ben ik nou zo verwend? Telkens als ik aan vrienden vroeg waar ze heen gingen op vakantie, kreeg ik antwoorden als Spanje, Turkije, Griekse eilanden en andere verre oorden. Waar ga jij dan heen? Euh, nou, ja, ik ga dus naar Texel. Maar dat is ook een eiland! Klinkt het toch nog een beetje als buitenland.

Het was wel op een andere manier dan gewoonlijk. Met mijn fietsje helemaal volgeladen stapte ik met een vriendin in de trein. Dit ging niet van 1-2-3. Omdat het low-budget was, hadden we niet van zulke gave, coole en ontzettend lichte kampeerspullen. De zware gasfles en onze tent maakte het ietsje lastiger. Maar uiteindelijk, na een paar uur reizen waren we er dan eindelijk. Texel. Er zijn wel voordelen aan een vakantie in Nederland. Je spreekt de taal al, het is goedkoper, en het is een stuk gemakkelijker met je diabetes. Althans, dat dacht ik.

Het duurde nog plusminus 40 minuten voordat we bij de camping arriveerden. Zo lang was het fietsen vanaf de boot naar de camping. Het weer was goed en we hadden wind mee. Eenmaal aangekomen bij Kogerstrand was het tijd voor tentje bouwen. Ik ken mezelf, als ik ergens aan begin wil ik het ook afmaken. Het lukte alleen niet helemaal. Na een hoop gebrabbel en gezweet wist ik hoe laat het was. Hypo-time. Aan de dextro dan maar.

Een hoop dextro’s en een nieuwe pomp verder was het tijd om te eten. Het leukste aan vakantie vind ik nieuwe restaurantjes ontdekken. We vonden een strandtent, slechts 200 meter van onze tent vandaan. Paal 19. Ik vond het een zeer originele naam. Spareribs, frietjes, salade en een Texels biertje. Ik was helemaal gelukkig. Als ik heel erg honger heb, vergeet ik wel eens dat ik diabetes heb. Gelukkig herinner ik het zelf weer, of word ik erop geattendeerd. Oja, bolussen. Honger gaat voor alles. Dus, even bolussen Inge, dan mag je eten. Maar toen kwam er die piep. Hè, nondeju, pompfout. Mijn mnipod begon onophoudelijk te piepen. Ik pakte snel mijn pdm, en probeerde hem uit te zetten. Ik had dit nog nooit meegemaakt, maar hij stopte niet met piepen. Mensen keken al in het rond, en ik zag een hond zijn oren spitsen.

Ik stopte de pod in mijn kontzak, en ging er op zitten. Het geluid werd minder, maar je hoorde het nog. Ik excuseerde mijzelf even, en ging naar de wc. Wat moet ik nou doen met een pomp die blijft piepen? Onder water houden, dat werkt vast! Oh nee, hij is waterdicht. Ik wist zo snel niet wat ik nou moest doen. Ik begon het ding een paar keer tegen de muur te gooien, hopend dat hij zou stoppen. Helaas, te vroeg gejuigd. Naast de wasbak stonden een paar vazen. Dan maar een tijdelijke oplossing. Ik legde de pod naast de wasbak, en plaatste een vaas er bovenop. Het geluid werd minder. Ik was tevreden.

Ik keerde terug naar de tafel, om te beginnen met eten. Mijn vriendin vroeg; wat heb je er nou mee gedaan? Ik legde alles uit, en ze moest lachen. Dus hij piept nog? Ik knikte instemmend. Toch wil ik ook eens proberen. Enkele minuten later keerde ze terug. En? Wat heb jij ermee gedaan? Ze vertelde dat ze hem onder een kastje had gelegd. Terwijl ze dat deed, liep er een kindje de wc’s binnen. Nog nooit heeft iemand haar zo raar aangekeken. Ik vond het zeer vermakelijk.

Na heerlijk gegeten te hebben, was het tijd om naar de tent te gaan. We hadden al besloten wat we met de pod zouden doen. Het was tijd voor de hamer. We voelden ons net twee kindjes die iets zouden doen wat niet mocht. Maar jeetje, wat voelde dat goed. Ik sloeg twee keer achter elkaar op de pod. Het geluid vervormde, maar hij stopte nog steeds niet met piepen. Mijn vriendin wilde ook wel eens proberen. Een paar keer slaan verder, en nog steeds geluid. Mag ik nog een keer? Met al mijn kracht sloeg ik op de pod. Stil.. Yes, wat voelde dat goed. Het hele ding lag uit elkaar, maar het gepiep was in ieder geval opgehouden. Ik dacht bij mijzelf; Dit ding zou echt met vlag en wimpel slagen voor bepaalde tests, want het is niet stuk te krijgen.

Ik dacht dat een vakantie in Nederland gemakkelijker zou zijn met mijn suiker. Maar na deze avond? Ik was benieuwd hoeveel diabetesquotes ik na de vakantie zou hebben.

Nb. (Redactie) Achterop de pod zit in een hoekje een heel klein gaatje. Als je hier iets duns insteekt (zoals een paperclip) wordt de pod gereset en houdt hij op met piepen.