Column Câthy – Rust, reinheid, regelmaat

Vroeger betekende de diagnose type 1 diabetes een heel gestructureerd en regelmatig leven. Toen ik het huis uit ging, heeft het heel lang geduurd voor mijn ouders mijn eet schema los konden laten. Half acht, half één, half zes en om twee uur een tussendoortje was zo gewoon geworden. Met de mix-insulines die ik in het begin spoot, kon het ook bijna niet anders. Door op gezette tijden te eten, kon ik het aardig stabiel houden.

Eerst veranderde vier maal daags spuiten mijn flexibiliteit al enorm en sinds ik op insulinepomp over ben hoef ik helemaal niet meer regelmatig te leven. Ik kan op alle momenten mijn behoefte aanpassen aan de situatie. Uitslapen, stappen, sporten, lang tafelen ik kan overal een tijdelijk basaal of gespreide bolus tegenaan gooien. En dat doe ik ook.

Toch merk ik dat het makkelijker is om mijn diabetes in het gareel te houden op werkdagen. Want op vakantie bijvoorbeeld is het altijd een uitdaging om mijn suikers een beetje stabiel te houden. Ander eten, warmte, minder of meer bewegen en een ander dag-nacht-ritme zorgen wel vaak voor extra schommelingen. Ik laat mijn bloedsuikers mijn vakantie meestal niet verpesten en denk vaak ‘Ach als ik thuis ben komt het wel weer goed.‘, maar dat neemt niet weg dat ik me er stiekem toch wel druk om maak.

Vrije dagen idem dito. Ik lig wat langer in mijn bed, eet in mijn pyjama mijn ontbijt met een cappuccino erbij en ik kan er meteen flink tegenaan bolussen. Vaak eet ik niet eens anders dan op werkdagen, maar is mijn insulinebehoefte toch anders. Zeker als ik een dagje thuis aan het werk ben voor de stichting kan ik soms wel het dubbele bolussen. En soms ook niet. Het blijft elke keer weer een puzzel en sommige dingen heb ik inmiddels begrepen, maar met andere schommelingen ben ik er nog niet uit.

Ik geniet echt wel van mijn vakantie en ook van mijn vrije dagen, maar ik vraag me soms wel af of ik nóg meer kan genieten als het allemaal wat minder zou schommelen. Dat het gewoon lekker kabbelt zoals op werkdagen en dat rust, reinheid, regelmaat niet per sé nodig zijn om mijn suikers stabiel te houden. Want voor mijn gevoel zou dat allang achterhaald moeten zijn met de nieuwe insulines en insulinepompen. Ik zou overal op moeten kunnen anticiperen. En dat kan ik ook, want ik heb al die opties… Toch blijft het ook een lichaam, wat ik soms vreselijk moeilijk te begrijpen vind!