Column Anoesjka- Quarter-life-crisis

Ik lag net in bed, maar moe was ik nog niet. Met afstuderen in zicht en als vers slachtoffer van een behoorlijk existentiële quarter-life-crisis (ja dat bestaat!) lag ik vooral te malen over wat ik nou eigenlijk wil voor later. Wat voor werk wil ik? Vind ik überhaupt wel werk? Waar word ik nou gelukkig van? Mijn opleiding is reuze interessant, maar eigenlijk vond ik mijn toneel cursus ook wel heel leuk. Vroeger al veel toneel gedaan en mijn laatste leraar had immers gezegd dat ik talent had… Moet ik daar niet wat mee? Wat zou zo’n toneelschool vooropleiding eigenlijk kosten? Wacht! Eerst nog even meten voordat ik het vergeet: 4,9. Hmm, en nog een beetje actieve insuline? Dan de pomp maar even een halfuurtje uit.

Waar was ik gebleven? Toneelschool! Even googlen. €3250.- Verdorie, dat heb ik echt niet even liggen. Zeker niet bovenop de studieschuld van mijn huidige opleiding… Ik was ook al bijna te oud zag ik: 25 was de maximum leeftijd voor toelating. Jeetje. 25. Halverwege de 50. En dat is halverwege 100. Maar aan de andere kant, je moet wel investeren in je toekomst. Dromen achterna gaan. In jezelf geloven. En meer van dat soort clichés. Wat nou als ik zou sparen? Of ik kan in plaats daarvan eerst nog een betaalbare gewone extra cursus volgen. Op talent kan je geen prijs zetten! Misschien word ik wel beroemd! En zo fantaseerde ik nog even door… Totdat:

Wiebelknieën. Licht in mijn hoofd. Zweterig. Het zal toch niet? Ik had mijn pomp uitgezet! Pff, 3,0. Ja hoor. Eerst één dextro. Bah. Kom maar op met die fruitschaal (mijn lievelings hypo-kostje). Mandarijn. Nog een mandarijn. Oh nee hè, het is er zó eentje. Ik heb honger! Sinaasappel. Appel. Shit. Hoe zou dat moeten als ik een beroemde actrice was dan? Ineens heb ik de realisatie, de angst, dat mijn diabetes me zomaar tegen zou kunnen houden in wat ik wil voor later. Niet alleen in het geval van dit soort onrealistische toekomstdromen die ik heb als ik ijlend in bed lig, maar misschien zelfs wel mijn realistische… Nee, denk ik vastbesloten. Dat laat ik niet toe. Denk ik. Hoop ik.

Ach, en voor het geval dat: Angelina Jolie schijnt ook allemaal backstage kleedkamer eisen te hebben. Dan eis ik toch gewoon een schaal vol zoet, sappig, rijp fruit?!