Column Inge- Piep piep

Voordat ik diabetes kreeg was ik er nog niet zo veel mee bezig. Je hoorde af en toe wel iets, maar niet zo vaak. Coole mobieltjes kwamen net een beetje op toen ik naar de brugklas ging. Waar ik het over heb zijn geluidjes, piepjes en gezoem.

Tegenwoordig kan ik panisch worden van geluidjes. Vroeger (hoor mij nou, ik ben pas 23) hoorde je dat niet zo veel. Nog niet iedereen had standaard een gsm, dus van veel gepiep was nog geen sprake. Misschien wel van de voorloper van de gsm, de pager. Mijn PDM van de Omnipod had er wel een broertje van kunnen zijn. Piep piep, piep piep. Uiterste gebruiksdatum. Piep piep, piep piep. Reservoir bijna leeg. Piep piep, piep piep. Insuline toediening onderbroken. Pieeeeep. Vergrendelde toets. Met mijn smartphone in de linkerhand, en mijn PDM in de rechterhand, lijk ik soms geen momentje rust meer te hebben.

Als bijbaantje werk ik in de spoelkeuken van een sfeervol Tilburgs café. Onlangs hebben wij een nieuwe oven gekregen, wat met al zijn functies wel bijna een computer is. Deze heeft dus ook allerlei geluidjes. Laatst hoorde ik gepiep, en ik werd gelijk alert. Paniek in mijn hoofd, met mijn afwashanden naar mijn PDM snellend. Niks op het scherm te zien? Oja, de nieuwe oven. Hetzelfde verhaal met de vaatwasser thuis. En dan ook nog een dwergpapegaai die geluidjes nadoet.

Nu vraag ik mij af, zou ik nou de enige zijn met deze piep-phobie? Of heb jij er ook last van?