Suikerlijers – Interview met Charlotte Hoogakker

We zitten in haar vaste ‘afspreekkroeg’ vlakbij Amsterdam Centraal. Tegenover mij zit een vrolijke en enthousiaste vrouw. Wordt liever eigenlijk nog meisje genoemd. Het klikt goed en we kletsen lekker over onze levens met type 1. Toen ze als 34-jarig meisje ineens heel veel dorst kreeg en zich vrij lamlendig begon te voelen, dachten Charlotte (in het midden op de foto) en de huisarts eerst dat ze oververmoeid was. Stress. Nu is dat met een veeleisende baan als regisseur en documentairemaker, plus twee jonge kinderen en een vol sociaal leven ook niet zo gek. Maar het was geen stress, bleek later op de eerste hulp. Diagnose: type 1 diabetes. Na een nachtje in het ziekenhuis om te stabiliseren, kon ze de volgende dag terugkomen voor alle informatie. Charlotte: ‘In de media wordt er geen onderscheid gemaakt gemaakt tussen type 1 en type 2. Ik vond diabetes daarom echt iets voor oude mensen. Een beetje spuiten en meten. Een suffe ziekte. Zo deden ze het in het ziekenhuis in eerste instantie ook voorkomen. Pas thuis kwam ik er achter hoe ingewikkeld het allemaal is. Het viel me vies tegen.’

Drukke baan
Charlotte heeft nu niet bepaald een baan met rust, reinheid en regelmaat. Ze is regisseur bij het Klokhuis en maakt documentaires over kinderen. Voor de documentaireserie ‘Bikkels’ voor de VPRO http://www.zapp.nl/1445-bikkels, heeft ze bijvoorbeeld verschillende prijzen gewonnen. Scripts schrijven betekent de hele dag achter de computer, regisseren is over het algemeen rennen en vliegen op locatie en monteren gebeurt in Hilversum. Bij het Klokhuis heeft een andere regisseur ook type 1 diabetes. ‘Ik was in het begin heel onzeker. Dat hij ook diabetes heeft, heeft me wel het vertrouwen gegeven dat ik gewoon kan blijven doen wat ik het liefste doe. Al deed ik het eerste jaar iets te veel. Ik stoomde gewoon maar door en hield geen rekening met mijn diabetes. Signalen, welke signalen? Dit moet toch gewoon kunnen? Toen ben ik na een jaar echt teruggefloten door mijn lichaam.’

‘Ik vind het nog steeds lastig te accepteren dat ik type 1 diabetes heb. Het is er altijd, je kan het nooit even parkeren. Dat vind ik echt het moeilijkste.’ Tijdens een boekpresentatie in Almere kwam ze in contact met Stichting Kinderdiabetes Zeeland. Zij hebben het idee van de documentaire bij haar gepitcht. ‘Ik was meteen enthousiast. Als ik het er al zo moeilijk mee heb, hoe moet het dan wel niet zijn als je puber bent? Ik zou graag aan hen, maar ook aan iedereen met type 1 diabetes willen laten zien dat alle type 1-ers tegen dezelfde problemen aanlopen, dezelfde frustraties hebben en vooral dat ze niet de enige zijn.’

Het onzichtbare, zichtbaar maken
Met Suikerlijers wil ze ook het onzichtbare deel van de ziekte zichtbaar maken voor de buitenwereld. Ze wil laten zien dat het meer is dan een spuitje hier en een prikje daar. Laten zien hoe moeilijk het is om continu vooruit te moeten kijken. Een dag uit het leven van. Maar dan wel op een toffe manier. ‘We hebben voor de naam Suikerlijers gekozen omdat hij lekker klinkt. Van alle diabeten, heeft maar 10% type 1. Het is dus iets bijzonders, maar waarom heeft het dan een algemene naam? Daarom moest het een beetje catchy zijn. Natuurlijk komt in de documentaire wel duidelijk naar voren dat het om type 1 gaat.’

Inmiddels heeft ze ook een stagiaire, Scarlet. Het project werd te groot om helemaal alleen te doen. Samen werken ze hard om geschikte kandidaten te werven. Zo zoeken ze bijvoorbeeld nog een hoofdpersoon. Deze suikerlijer zal intensief gevolgd worden en de rode draad van de documentaire vormen. Het verhaal zal worden gesterkt door alle ingestuurde filmpjes. Prikken, bolussen, spuiten, hoog, laag, dextro, vermoeidheid, keuzes maken. Alle aspecten van de diabetesachtbaan wil ze inzichtelijk maken. Ze hebben al veel leuke bijdragen binnen. ‘Heel lastig, maar hoe mooi zou het zijn als verschillende mensen zichzelf filmen terwijl ze een hypo hebben. Wat voelen ze? Hoe zien hun ogen eruit? Wat doe je als je op stap gaat en een paar biertjes drinkt? Vertel je dat je diabetes hebt tijdens een date? Of zeg eens de hele dag hardop waar je allemaal aan moet denken. Het zou ook gaaf zijn als ze de standaardopmerkingen zoals ‘maar jij bent helemaal niet dik!’ en ‘ik zou dat echt niet kunnen hoor, spuiten.’ kunnen filmen. Zo veel ideeën! Ik wil gewoon heel veel materiaal hebben!’

Herkenning helpt
Door haar project ontmoet ze zo veel andere mensen met type 1. ‘Ook voor mij geldt dat herkenning van anderen heel fijn is. Het project is ook een soort acceptatieproces voor mij. Dat ik niet zo streng voor mijzelf hoef te zijn. Het is een lichaam, geen machine. Dat wil ik graag aan de buitenwereld laten zien. Het is niet zo makkelijk als het lijkt. En ik hoop stiekem dat andere type 1-ers door de herkenning zichzelf beter kunnen accepteren. Zichzelf de ruimte geven. En dat het misschien ietsje makkelijk wordt om er mee om te gaan.’

Meedoen?
Eind 2015 wil Charlotte beginnen met de montage van Suikerlijers. En ze heeft nog heel veel ingestuurde video’s nodig. Ben je tussen de 16 en 22 jaar (iets ouder of jonger mag ook) en lijkt het je leuk om mee te werken aan Suikerlijers? Of wil je meer informatie? Stuur dan voor 1 december jouw filmpje naar suikerlijers@gmail.com. Om op de hoogte te blijven volg je Suikerlijers op Facebook.