Column Nora – De eerste keer

Een beetje onwennig en ongemakkelijk staan ze allemaal voor het lokaal. Sommige hebben al het vertrouwen om met elkaar te praten, anderen staan afwachtend rond te kijken. Door het uitlopen van een hoorcollege ben ik natuurlijk vijf minuten te laat. Gelukkig redt het Leids kwartiertje mij weer, zodat ik nog tien minuten heb om alles klaar te zetten.

Twee minuten later zitten ze allemaal vol verwachting met hun boeken paraat mij aan te kijken. Ondertussen heb ik de Powerpoint opgestart en vertel ze maar over het Leids Kwartiertje. Als in het rooster staat dat het hoorcollege om 13:00 uur begint, begint die eigenlijk om 13:15. Zo is het ook met Leiden Law Practices, het vak waar ik studenttutor voor ben. Ik moet een groep eerstejaars criminologen basisvaardigheden leren, zoals de wet lezen, arresten begrijpen, taalvaardigheden, debatteren, etc. En natuurlijk de overgang van de middelbare school naar de universiteit zo soepel laten verlopen.

Ik vind het ontzettend leuk om te doen. En mijn tutorkindjes hebben na drie bijeenkomsten maximaal informatie opgeslurpt. Ik heb een leuke enthousiaste groep en we gaan nog zulke toffe dingen doen, zoals een rechtbank bezoeken en een werkbezoek bijwonen. Het is fantastisch dat de universiteit Leiden dit vak organiseert, want in het begin wordt het fundament gelegd. Ik doe nog steeds veel dingen die ik aangeleerd heb gekregen met mijn LLP.

En zo is het ook met de diabetes. Ik weet van het begin niet alles meer glashelder, maar ongetwijfeld doe ik sommige dingen nog precies hetzelfde. Ik weet bijvoorbeeld nog mijn eerste spuit. Eerst moest ik het spuiten in een sinaasappel en daarna meteen hoppa in mijn been. Mijn moeder was ervan overtuigd dat ik het zelf kon, en ik kon het ook!

De dokter vertelde mij dat diabetes zich aan mijn leven moest aanpassen, en niet andersom. En dat motto streef ik nog steeds na (wellicht iets te fanatiek). De psycholoog kwam nog even hoi zeggen en om te vertellen als ik ooit sip was dat zij er ook was. Gelukkig ben ik een vrolijk persoon en is dat nog nooit nodig geweest. Ook was de fysio aanwezig. Elke dag even sporten om te kijken hoe de suikers erop reageerden. Het zwemmen was minder leuk dan verwacht omdat ik in mijn eentje in mijn badpak in het zwembad van twee bij twee zat. De fysio ging niet in op mijn vraag om ook een duik te nemen.

In één weekje ziekenhuis heb ik ontzettend veel geleerd over het leven met diabetes. En nu tien jaar later gaat het meestal als een geoliede machine. Soms prik ik waarna ik twee minuten daarna alweer ben vergeten wat mijn waarde was. Kan ik mij niet herinneren of ik nou wel of niet heb gespoten. Of heb ik plots toch al mijn ampul vervangen. En de andere keer heb ik stiekem toch druivensuiker in mijn jas gedaan. Als ik erover nadenk is het echt ongelofelijk hoe makkelijk ik mij elke dag zes keer per dag prik en spuit, continue druivensuiker bij mij heb (meestal dan) en meerdere keren bereken hoeveel koolhydraten ik inneem. Een dikke pluim voor de mensen die dit samen met mij ook dagelijks doen het hele jaar lang! Eigenlijk zouden wij een certificaat moeten krijgen voor het vak DLP. Diabetes Leven Plan.

Zoete Smak, Nora

Bloedsuiker tijdens het schrijven: 4,5