Column Nora – Ode aan de spuit

Op 3 november ben ik overgestapt naar de Omnipod. Voor jullie al mijn verhalen met deze pod gaan horen wil ik eerst nog een blog besteden aan mijn trouwe vriend: de spuit.

Meteen in het begin, toen mijn alvleesklier mij in de steek liet, stond je voor mij klaar. De eerste twee jaren van mijn suikerziekte hebben we samen doorgemaakt. Samen hebben we de honeymoon overleefd, de frustratie geuit en alles uitgevonden. Na twee jaar gaf ik je op. Ik was even klaar met je, de blauwe plekken die je tevoorschijn toverde wilde ik niet vertonen op de middelbare school. In een weekje ziekenhuis nam ik afscheid van je.

Toch liet je zien wat een trouwe vriend je was toen mijn blauwe kastje kapot ging. Jij nam zonder zeuren in het verre Tsjechië de taak over. Jij beviel weer zo goed dat ik de nieuwe pomp die ik in Nederland kreeg links liet liggen en jou weer in volle vertrouwen meenam. Zonder issues gooide ik mijn shirt of rokje midden in de aula omhoog om je kleine naaldje in mij te zetten. Af en toe die blauwe plek nam ik voor lief. Jij nam tenminste niet zoveel ruimte op mijn lichaam in beslag. Ik kon mijn broek uitgooien op de wc zonder mijn systeem uit te trekken. En zwemmen? Wat een genot zonder die starende mensen en witte stippen op mijn lichaam.

In Leiden kregen we het steeds vaker zwaarder. Overal moest je mee naartoe: korfbal, college, volleybal, netwerk, de kroeg, werk, etc. Alle plekjes van Leiden heb je ondertussen wel gezien. Je merkte al dat ik steeds meer verlangde naar iets meer flexibel. Helaas zat jij aan de 24u periodes vast, terwijl mijn dagen in meerdere schema’s waren in te delen. Maar ik had moeite om afscheid van je te nemen. Mijn vrijheid wou ik niet opgeven. Die beslissing maakte ik toch en nu lig je alleen nog maar in mijn studentenkamertje. Je bent vast blij om even rust te nemen in ons drukke leven.

Maar we weten beide dat dit niet het einde is. Ik hoorde je vannacht wel stiekem tegen mijn pods fluisteren dat zij het nooit zo lang volhouden in een korfbalwedstrijd als jij het doet. En dat ben je ook, een bikkel. Want elke diabeet grijpt terug naar de spuit als de pomp het niet doet. Jij bent de stabiele en eeuwige trouwe vriend van elke diabeet. En ondanks dat dit voor mijn idee veel te weinig wordt gewaardeerd, ben je mijn nummer één. Ik ben zo op je gesteld dat ik per ongeluk één keer toen ik de pomp al had niet boluste maar spoot. Oeps. De eerste twee dagen nam ik je overal mee naartoe want ik had meer vertrouwen in jou dan die rare pod. Elke dag denk ik nog meerdere keren aan je omdat ik zo gewend ben je te gebruiken. Spuit, ik ga je missen, maar blijf paraat want als het niet mee zit met de pod, ben jij de eerste waarmee ik ga knuffelen.

Zoete Smak, Nora

Bloedsuiker tijdens het schrijven: 5.4