Column Câthy – Pijn? Nee joh!

Ik word altijd een beetje geïrriteerd van reclames over nieuwe naalden, lancetten of infusen. Er worden vaak begrippen gebruikt als ‘comfortabel’ en ‘bijna pijnloos’. Natuurlijk begrijp ik dat het lastig is om dingen als naalden op een leuke manier te verkopen in een reclame. En uiteraard vind ik het fijn dat bedrijven hun best doen om de naalden te verbeteren. En het is de afgelopen decennia zeker ook beter geworden. Ik was zelf vijf toen ik type 1 diabetes kreeg en mijn eerste pennaalden waren 12 millimeter lang… Om maar een voorbeeld te noemen. Maar goed op wat fetisjisten na, zullen er weinig mensen zijn die zichzelf prikken voor de lol. Ik kan je vertellen, diabeten doen dit zeker niet voor hun lol.

‘Ja, jij voelt het waarschijnlijk toch niet meer’, zeggen mensen wel eens tegen me als ik ze vertel dat ik al vierentwintig jaar type 1 diabetes heb. Ik probeer deze onwetende mensen dan altijd duidelijk te maken dat ergens aan wennen iets anders is dan het niet meer voelen. Ik heb het te slikken. Mijn zenuwen registreren (gelukkig) alles nog en het schieten van een nieuw infuus doet doorgaans ook gewoon pijn. Dat trekt meestal wel weg en dan ben ik er weer vanaf voor een paar dagen. Die paar keer dat het geen pijn doet, zijn toch altijd even yes-momentjes. Er zit gelukkig inmiddels wel wat eelt op mijn vingers van het prikken, maar heb je wel eens je prikpen (per ongeluk) op de hoogste stand gezet? Aaaaaah! Ik bedoel maar!

Mij helpt het om het leven vooral te zien als een vat vol keuzes, maar de keuze van wel of niet een naald in me steken voelt niet echt als een keuze. Zonder insuline ga ik dood, zo makkelijk is het. En momenteel heb ik nu eenmaal naalden nodig om het toe te kunnen dienen. Ik ben blij dat ik mag leven en dat ik door mijn eigen inzet en alle hulpmiddelen ook bijna alles kan met diabetes. Laat mij dankbaar zijn daarvoor. Maar ga mij niet vertellen dat het geen pijn doet. Dat doet het wel. En als jullie dat dan niet willen benadrukken, dan doe ik mijn best om op mijn tanden te bijten en te blijven lachen.