Column Nora – Pompboefje

Lang heb ik getwijfeld of ik het pomptype onder de diabeten was. Was ik misschien niet te rebels voor een pomp? Kon die pomp wel 24/7 aan mij vast zitten? En nog erger: kon ik wel 24/7 die pomp accepteren? Na wat korte proefperiodes blijft het toch een gok. Dat zorgde er voor dat het beslissingsproces niet al te soepel verliep. Maar na een maand pompen ben ik toch hard onderweg naar stabiliteit.

Door het twerken met mijn hersenen ben ik pas weer twee weken bezig met het stabiel krijgen van mijn suikers. Dat was ook hard nodig, want het was zo’n grote achtbaan dat je die niet eens in Rollercoaster kon bouwen. De kunst is dat als het zo slecht gaat, je de kracht uit kleine dingen weet te halen. Haalbare doelen stellen, belonen als het goed gaat en vooral de moed niet opgeven. Dat is lastig, want als het slecht gaat met je suikers word je moe, heel moe. Voor goede suikers moet je veel tijd en energie besteden aan het bijhouden en wijzigen van je instellingen. En daar ligt dan net het probleem want die energie heb je niet omdat het zo slecht gaat. Je komt in een negatieve spiraal waardoor het alleen maar slechter gaat. Gelukkig heb ik de trend omgegooid en het hopelijk gekeerd in een positieve spiraal.

De nieuwe pomp trekt veel aandacht in mijn omgeving. Het is toch weer even wat anders, wat nieuwsgierigheid opwekt. Daarom heb ik al snel besloten om een suikercadeautje voor mijzelf te kopen. Nadat stufi was gestort ben ik naar www.prikkedief.nl gegaan. Daar heb ik een prachtig tassie gekocht waar ik mijn afstandsbediening van de pomp wat tevens ook mijn bloedsuikermeter is in kon doen. Veel mensen denken dat als ik de pod op mij plak, ik dan in suikerluilekkerland mag leven. Dat de Omnipod dan al het werk automatisch doet. Ondanks dat Omni voor alles staat is dat helaas niet de realiteit. Ik moet mijzelf nog wel prikken en zelf instellen hoeveel insuline mijn lichaam ingetankt moet worden. Om de drie dagen moet ik zelf een geheel nieuwe pod plaatsen die ik kan variëren van arm tot been en weer terug. En als je een kneus bent en je trekt tijdens het omkleden de pod eraf, moet je de pod al na één dag vervangen.

Je kunt je dus voorstellen dat ik vaak per dag het tasje met de magische spullen tevoorschijn moet toveren. Het is zo fijn als dit een tasje is wat er niet zo lomp en duister uit ziet. En wat ook nog een win is: mijn oude trouwe vriend de insulinespuit past er ook nog gewoon bij. Als de pod dan een keertje lekt of iets dergelijks, heb ik ook nog altijd een plan B. Daardoor ben ik heel blij met het blauwe diefje dat elke keer wat blijheid compenseert tegenover het vingerprikje. En als het dan ook nog een goede suiker is, wow, dan is mijn dag gewoon niet meer stuk te krijgen.

Graag wil ik deze blijheid met jullie delen: als jullie iets van Prikkedief bestellen vóór 31 december kunnen jullie als lezer van mijn blog 10% korting krijgen! Dus wordt net zoals ik een pompboefje met de kortingscode: BCNORA.

Zoete Smak, Nora

Bloedsuiker tijdens het schrijven: 3.8