Column Anoesjka – Van cardio en dextro’s tot krachttraining en eiwitpoeder

Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar sporten is voor mij altijd al een ‘ding’ geweest, in negatieve zin – al helemaal sinds ik diabetes heb. Ik heb altijd al wel last gehad van extra kilo’s en ben nooit fan geweest van sporten (die dingen hangen hoogstwaarschijnlijk ook wel met elkaar samen…). Desalniettemin wist ik mezelf vroeger in perioden toch naar de sportschool te slepen. Echter, toen daar insuline en IOB en dextro’s en suikerachtbanen bij kwamen kijken zakte mij de moed toch wat in de schoenen. Ik probeerde ook toen nog fanatiek fitness maar belandde zo vaak in hypo’s dat ik het gevoel had dat ik elke verbrande calorie er weer aan at met een stapel dextro’s. Ik heb destijds alles geprobeerd – van siroop in mijn waterfles tot pomp een uur tot uren van te voren op de helft of minder, of zelfs uit, en wisselende combinaties van deze tactieken – maar het mocht niet baten. Tsja, dan kreeg ik toch de neiging om op de bank te gaan zitten met mijn vrienden Tony, Ben en Jerry…

Dit heeft zo een paar jaar geduurd: periodes van meer en minder succes en frustratie die elkaar telkens afwisselden. Vermoeiend. Maar een paar maanden geleden veranderde dat! Mijn vriend kon via zijn werk nogal korting krijgen op onze lokale sportschool, wat betekende dat ik ten eerste nog maar enkele minuten zou moeten lopen tot ik er was (in tegenstelling tot 20 min. fietsen naar de goedkoopste) en ten tweede, dat ik ook begeleiding kon krijgen. Vooral het feit dat het zo dichtbij was, gaf hoop: dan is regen of kou of een lekke band geen excuus. (Overtuigende redenen voor mij persoonlijk.)

De eerste trainer die ik sprak verwarde bloedsuiker voor bloeddruk en daar schoot ik dus niet veel mee op… Ik benaderde dus een ander die het wel begreep, en kreeg van hem een schema. Mijn verzoek: ik wil wat afvallen en fitter worden, en weinig cardio want dat is een suikerdrama. Zo gezegd, zo gedaan. Inmiddels sport ik nu ruim 3 maanden daar, 2 keer per week: en tot nu toe heb ik nog maar… hou je vast… 4 keer een hypo gehad tijdens het sporten! Meestal blijf ik mooi tussen de 5 en 7. Met de krachtoefeningen die ik doe, gaat ook heus mijn hartslag behoorlijk omhoog, maar, door de adrenaline die bij mij persoonlijk meer vrijkomt bij doen alsof ik de Hulk ben in plaats van als een hamster rennen op een loopband, blijft mijn suiker verrassend stabiel. Mijn pomp gaat ook op -75%, en ik zorg dat ik ga op momenten dat ik vrijwel geen IOB heb, maar hypo’s zijn zo goed als verleden tijd! Ik moet zelfs na het sporten mijn basaal even iets hoger zetten om de adrenaline op te vangen…

Slank ben ik nog steeds niet – en als vrouw verander je ook niet zomaar visueel in een daadwerkelijke Hulk – maar mijn suiker is ook de dagen na het sporten een stuk stabieler. Ik zit lekkerder en fitter in mijn vel, en hoef een stuk minder vaak naar de winkel om nieuwe dextro’s: dat is praktisch extra korting op mijn abonnement. Mocht je dus net als ik gefrustreerd dextro-etend in de sportschool zitten, en alles geprobeerd hebben, misschien werkt dit voor jou ook!