Column Juliette – Verwarring

Laatst kwam mijn schoonvader langs. Geïnteresseerd vroeg hij hoe het ging met mijn gezondheid en ik antwoordde in een recalcitrante modus: ‘Prima, alleen had ik wel een oorontsteking laatst’. Hij gaf zich niet zo makkelijk gewonnen en vroeg de volgende ochtend waarom ik zo blij was geweest dat hij geen suikervrije koekjes voor in het dessert had kunnen vinden.

Geduldig legde ik uit hoe diabetes werkt, hoe ik koolhydraten en insuline op elkaar afstem, let op wat ik eet maar niet suikervrij eet en dankzij mijn pomp en zelfregulatie in staat ben alles te doen wat andere mensen ook doen. Tevreden constateerde hij dat diabetes dus eigenlijk niet zo’n invloed meer op je leven hoeft te hebben. Maar ja, dat ging me weer wat te ver. Want ik ben encyclopedie, rekenmachine, voedingsdeskundige, organisator, vooruitdenker, en medicus ineen. 24/7. Een behoorlijke belasting soms.

 Afgelopen week ging ik uit eten en was er doorgegeven dat ik diabetes heb. Stress in de keuken, want moest er aangepast gekookt worden? Alsjeblieft niet, maar ik wil wel graag weten hoeveel koolhydraten we verdeeld over 5 gangen ongeveer eten en ik sla het sap-arrangement (ik was de Bob) ook over.

Dat is wat het zo lastig maakt. Enerzijds wil ik mensen onderwijzen en bijbrengen wat diabetes inhoudt. En ik wil niet dat mensen voor mij hun plannen moeten aanpassen. Maar de conclusie dat het niet zo ingrijpend is, klopt ook niet en roept bij mij de nodige weerstand op, want ik houd wel degelijk rekening met mijn diabetes in alles wat ik doe. Daarom doe ik na de algemene vraag naar mijn gezondheid eigenlijk standaard of mijn neus bloedt en schaar ik diabetes gemakshalve niet in de categorie ‘gezondheid’. Ik heb er soms gewoon geen zin in en ik vind het ook zo flauw om de goedbedoelde zorgen over mijn gezondheid, waarmee meestal diabetes bedoeld wordt, te belonen met een college waarin mensen de les gelezen wordt…

Ik geef toe, er is geen peil op te trekken. De ene keer willen we wel dat er rekening mee gehouden wordt: wat eten we en hoeveel koolhydraten? En de andere keer niet: geen suikervrije koekjes! Ik snap wel dat het niet te snappen is. Maar die verwarring en wisselende reacties zijn eigenlijk heel aardig te vergelijken met het schakelen en denken dat ons dagelijks bezighoudt. Dus misschien is het juist heel goed, als we wisselende signalen overbrengen aan een geïnteresseerde buitenwereld. Misschien is dat wel de kern van wat diabetes is, en ervaren verwarde vraagstellers dan heel even hetzelfde als wij…