Column Nora – Suikertekorten tijdens het sporten

Sporten en diabetes zijn eigenlijk de uitersten van een groot elastiek. Je kunt gegarandeerd wachten op een hypo als je het bewegen teveel uitrekt. Maar aan de andere kant wil je het elastiek ook strak houden omdat door bewegen je insuline-gebruik aanzienlijk vermindert. Daarom wordt elke diabeet ongeacht welke type aangeraden om lekker veel te sporten. Daaruit komen mooie initiatieven zoals de JDRF Walk en natuurlijk de Bas van de Goor Foundation. Voor mij is het geen probleem om genoeg te sporten. Al voordat ik de diabetes kreeg was ik een sportfanaat en diabetes is nooit een reden geweest om te stoppen.

De fysio die je automatisch in het ziekenhuis krijgt was daarom ook erg leuk! Ik kon juist allemaal verschillende sporten doen (zelfs badminton met een ballon). Ondertussen leerde ik hoe ik mijn diabetes kon managen tijdens het sporten, wat nog een geval apart is. Daarnaast is de fysio er ook om de praktische zaken uit te vinden. Dus met plezier pakte ik mijn hippe badpak in voor een weekje ziekenhuis, maar in de praktijk was dat toch wat minder amusant. Ik zat in mijn eentje in een zwembad van een bij twee meter. En de fysio maar enthousiast roepen ga maar lekker zwemmen. De grootste domper kwam nog. Toen ik eenmaal weer terug op mijn kamertje kwam lag de insulinepomp namelijk nog in het kleedhokje…

Gelukkig gaat het beter met mijn huidige pomp en sport. Terwijl ik de Medtronic altijd super handig kon afkoppelen is dat bij de Omnipod niet mogelijk. Daarom draag ik tijdens de korfbal een aanvoerdersband om mijn pomp (zie afbeelding onder). Zonder band ‘zou’ die moeten blijven zitten maar zodra iemand er tegen aan komt gaat ’t ie los. Daarnaast heeft die zonder band meer bewegingsvrijheid waardoor het naaldje sneller gaat irriteren. De teambegeleidster meldt altijd netjes van te voren bij de scheidsrechter dat mijn band om medische reden gedragen wordt. Tot nu toe heeft hij geen problemen opgeleverd. Wel nieuwsgierige en interessante reacties. Zo vroeg een duo of ze dan ook niet extra op mij moeten letten. Een ander duo kwam met de vraag: heb je dan het vervelende type of juist dat andere?

 

Ook tijdens de fitness had ik de band vaak om. Niet omdat fitness een contactsport is (m.u.v. de fitnessapparaten) maar vooral om starende zwetende mensen te vermijden. Het probleem is namelijk als je aan het spinnen bent en je merkt dat je wordt aangestaard door die crosstrainende vrouw waarvan haar schoenen perfect matchen met haar bidon, je niet hard kan wegfietsen. Eigenlijk had ik moeten doen alsof het een professionele stappenteller en hartslagmeter ineen was. Want stiekem ziet het er ook wel hipsterachtig uit dat kleine mysterieuze apparaatje. Misschien compenseert dat wel met mijn niet matchende outfit van paarse schoenen, groen shirtje en rode band. Tegenwoordig kom ik niet meer aan fitnessen toe, dus daar hoef ik mij geen zorgen over te maken. Over een week gaan we weer het veld op met korfbal. Dan kan ik eens kijken of de Omnipod ook de extreme weersomstandigheden aan kan..