Column Lenneke – Met z’n allen stuntelen

In februari 2015 ben ik de pomp gaan gebruiken. Er werd een nieuw project gestart vanuit het ziekenhuis waarbij geen individuele pompbegeleiding werd gegeven, maar aan een groep van zes personen.Op deze manier ben je niet in je eentje aan het stuntelen, maar met z’n allen. Een super leuke ervaring!

De groep was een mengeling van jong en oud. Ik was de jongste, de oudste was denk ik een jaar of 65. Onder begeleiding van twee dames van Medtronic en de diabetesverpleegkundigen werden er twee bijeenkomsten georganiseerd. Daarnaast waren er ook extra één-op-één afspraken ingepland met de internist en de verpleegkundige.

De eerste bijeenkomst was een kennismaking met de groep, maar ook gelijk met de pomp. Spannend! Vanaf die dag kon ik mijn pennen aan de wilgen hangen en zat ik 24/7 vast aan een slangetje met een knoppenkast. Stapje voor stapje leerden wij hoe de pomp in te stellen en te gebruiken. Mevrouw van 65 had natuurlijk veel meer moeite met het instellen van de pomp dan de jongere van de groep. Ze bleef ook constant door de uitleg heen kakelen, ze snapte er niets van. Wat hebben we gelachen om haar!

Nadat de pomp bij iedereen was ingesteld en aangesloten werd er geluncht. We kregen een kamer toebedeeld en schoven de tafels en stoelen gezellig bij elkaar. Er hing een prettige en ontspannen sfeer. Mijn ervaring tot nu toe, met het bij elkaar zetten van diabeten, is heel erg positief. De ”ojaaaaa’s!” vliegen over tafel, samen met glucosewaardes, insulinesoorten en hyposymptomen. Echt een feest der herkenning! Ondertussen was iedereen druk met het instellen van de pomp.

Na zo’n twee uur te hebben gekletst moest de glucosewaarde worden gecheckt. Hier en daar werd er nog wat extra gebolust, maar over het algemeen was het prima verlopen. We gingen met goede moed naar huis. De rest van de week mocht er niet gewerkt of gesport worden, om de pomp goed te leren kennen. Je begrijpt dat ik dit totaal niet vervelend vond.

Een aantal weken later was de tweede bijeenkomst. Bevindingen werden uitgewisseld, vragen gesteld en moeilijkheden opgelost. Erg interessant om te horen hoe iedereen het heeft ervaren en ermee omgaat. De meesten van ons waren zeer tevreden over de pomp en het resultaat. Eén iemand is afgehaakt, vanwege het niet kunnen slapen met de pomp. Dat was voor mij ook wennen, en nog steeds wordt ik ’s nachts wakker, maar geen reden om te stoppen.

Ik weet niet of deze manier van pompbegeleiding standaard in de ziekenhuizen wordt aangeboden, maar ik beveel het van harte aan. Het is heel erg fijn om dit in groepsverband te doen. Je hebt veel steun aan elkaar en ziet dat het voor iedereen moeilijkheden geeft. Daarnaast is het ook gewoon een hele grappige situatie, je zit allemaal in hetzelfde schuitje. De één heeft moeite met het vervangen van de reservoir en de infuusset, de ander met het bedienen van de pomp en ik voornamelijk met de verschillende soorten bolussen. De bedoeling is dat er binnenkort nog een bijeenkomst wordt georganiseerd voor onze groep, lijkt me erg gezellig. Ik kijk er nu al naar uit!