Column – Annemieke heeft geen diabetes #2

‘Zie je nou wel? Ik doe het gewoon goed!’ is het eerste wat Jan zegt als we naar buiten lopen bij de nieuwe internist. We hebben net kennis gemaakt en belangrijk onderdeel van het gesprek waren de nachtelijke hypo’s.Jan is gek van wielrennen en deze weken is het Tour-journaal iedere avond dan ook verplichte kost. In ons kleine appartement staat zijn racefiets onhandig in de weg in de slaapkamer, want buiten neerzetten is echt geen optie voor zijn kostbaarste bezit. Deze zomer heeft hij al aardig wat kilometers in de benen en hij maakt steeds langere ritten.

Nadeel van al dat fietsen zijn de forse hypo’s die er achteraan komen. En dan niet meteen, maar uren later. Jan slaapt er gelukkig niet doorheen, maar ik ook niet. Midden in de nacht hoor ik hem colablikjes openen en haastig snaaien in de keuken. De laatste tijd soms wel twee keer per nacht na het fietsen, om in de ochtend met een te hoge waarde wakker te worden.

Zelf vindt hij dat het er allemaal bij hoort, maar zo ver ben ik nog niet. Er moet toch wel iets zijn waardoor hij stabieler kan blijven? ‘Eet je wel bij na het fietsen?’ vroeg de internist. Uiteraard. ‘En spuit je minder insuline dan?’ Ook dat. ‘Dan weet ik het ook niet’ was het eerlijke antwoord.

‘Zie je nou wel…’ Blijkbaar geef ik Jan het gevoel dat hij niet genoeg zijn best doet om goede waarden te hebben. Hij is op het punt beland dat hij alles wat er te proberen valt wel eens heeft gezien. Vindt dat hij ermee moet leven. Hij wil nog best wat dingen proberen die zijn situatie kunnen verbeteren, maar heeft er niet zoveel hoop op als ik. 24-uur glucosemeting lijkt hem bijvoorbeeld wel wat, maar zijn voeding aanpassen is iets waarmee hij al genoeg geëxperimenteerd heeft. Als ik aandring om dingen anders aan te pakken, geef ik hem het idee dat ik hem niet vertrouw. Dat is niet wat ik denk, maar ik ben nog niet op het punt dat ik helemaal kan accepteren dat het is wat het is. Er zijn altijd weer ontwikkelingen en Jans situatie verandert ook, zo kan hij bijvoorbeeld minder sporten doordat hij nu zittend werk heeft. Ik wil nog kijken wat er mogelijk is.

De waarheid zal ergens in het midden liggen vinden we allebei. De arts wil het in elk geval nog een keer proberen: Jan is na een half uur vijf afspraken rijker in zijn agenda, de diëtist, de oogarts, een echo van de halsslagader, de diabetesverpleegkundige en de vervolgafspraak. En o ja, de cursus hypo-preventie start binnenkort ook weer. Ik ben blij met de grondige aanpak, Jan iets minder. Ik laat het aan hem in hoeverre hij erin mee gaat.

Over de schrijver:
Annemieke (1984) werkt in de verzekeringssector en houdt daarnast van hardlopen, fotograferen en schrijven. Sinds april 2016 is ze getrouwd met Jan (1982). Inmiddels hoort diabetes ook bij haar leven, want Jan heeft sinds zijn twintigste type 1 diabetes en gebruikt de Novopen 4. Annemieke schrijft over hoe het voor haar is om samen te leven met iemand met type 1 diabetes.