Type 1 diabetes & Backpacken – deel 2: de reis

Wanneer je diabetes hebt, kun je daar geen vakantie van nemen. Met type 1 diabetes als reisgezelschap heeft elke vakantie een bepaalde voorbereiding, maar als je gaat backpacken door Zuid-Afrika (ik noem even een uithoek) vraagt dat wel een iets andere voorbereiding dan kamperen in Italië.Want hoe pak je dat aan? Hoe houdt je bijvoorbeeld je insuline koel en voorkom je dat je ziek wordt?

Wij vroegen drie reizigers met type 1 hoe zij zich hebben voorbereid op hun avontuurlijke vakantie en natuurlijk hoe het ze vergaan is. Want zij hebben hun backpack gepakt en zijn gewoon gegaan en wellicht kunnen zij jou inspireren! Omdat er zo veel te vertellen is hebben we dit artikel in twee delen opgedeeld. In deel 1 las je hoe Mirjam (foto boven), Simone en Dorothee zich hebben voorbereid en vandaag in deel 2 vertellen onze ervaringsdeskundigen waar ze tijdens hun reis tegenaan zijn gelopen en delen ze hun laatste tips met je!

Type 1 diabetes tijdens de reis
Dorothee: ‘Tijdens mijn reis naar Nicaragua heb ik Spaans geleerd, vrijwilligerswerk gedaan met drugsverslaafde jongeren die op straat leven en rondgereisd. Tijdens mijn reis naar Zuid-Oost Azië heb ik rondgereisd door Thailand, Laos en Vietnam en hier olifanten geaaid, heel veel tempels bezocht, vaak massages genomen, kilo’s rijst gegeten, in een luchtballon gezeten en yoga gedaan. Ik was in Thailand toen het Thais Nieuwjaar gevierd werd. Dit gebeurt met een enorm groot watergevecht. En met enorm groot bedoel ik niet waterpistolen en waterballonnen, maar tonnen vol met water die over je hoofd gegooid worden. Helaas heb ik geen waterdichte pomp. Ik heb m’n pomp toen ingepakt in een plastic zakje. Dat werkte prima!’

In Nicaragua zat Dorothee een aantal weken in een appartement voor vrijwilligers. ‘Hier kon de koelkast niet goed sluiten, dus ik merkte aan het eind van mijn reis dat de insuline wel een beetje zijn werking had verloren. Ik heb dit opgelost door simpelweg meer te bolussen.’ Simone was tijdens haar reis door Mexico, Cuba, Guatemala, Nicaragua en Costa Rica heel alert op al haar diabetes spullen: ‘Ik bewaarde mijn telefoon en pasjes in mijn BH, en mijn tas met diabetesspullen verloor ik nooit uit het oog: in de bus of op de boot hield ik de tas altijd bij me op schoot. Mijn insuline vervoerde ik in Frio-tasjes, en zodra ik bij een nieuw hostel arriveerde legde ik het daar (in mijn kekke belegdoos) in de koelkast.’

Mirjam heeft in het begin van haar reis heel veel moeite gehad met het wennen aan het voedsel in Brazilië: ‘Probeer maar eens het aantal koolhydraten in te schatten van een gefrituurde bonen-vis-bal of een stuk onherkenbare groente. Daarnaast gooien Brazilianen werkelijk overal nog extra suiker in, zelfs in vruchtensap en melk! Maar met veel meten en een beetje logisch nadenken zijn dit soort dingen best goed op te vangen.’ Ook Simone merkte schommelende waardes door het warme weer en het ongezonde eten: ‘Ze mikken daar een hoop in de frituurpan, maar door het rustig aan te doen en mee te gaan met de mentaliteit van de latino’s ging het allemaal best wel goed.’

Ziek zijn tijdens vakantie
Mirjam: ‘Wonderbaarlijk genoeg ben ik daar nooit echt ziek geweest, ondanks dat ik (heel onverstandig) salades, vis en ondefinieerbaar ander voedsel van straatverkopers gegeten heb.’ Simone (foto boven) is tijdens haar reis wel regelmatig ziek geweest en heeft type 1 diabetes vrijwel nooit als échte last gezien, behalve in haar laatste week in Centraal-Amerika: ‘Ik voelde me erg beroerd en kreeg antibiotica voorgeschreven, dat ervoor zorgde dat mijn insuline niet meer goed werkte. Mijn waardes kwamen amper onder de 15. Ik wilde de kuur graag afmaken, maar kon hierdoor vijf dagen alleen nog maar voedsel zonder koolhydraten eten. Dat was een flinke uitdaging!’

In een maand tijd heeft Mirjam 32 uur in een vliegtuig gezeten, duizenden kilometers afgelegd door verschillende tijdszones en heeft ze ontzettend veel mooie plekken gezien: ‘Het was mijn ervaring dat zelfs in the middle of nowhere nog plekken zijn met wifi, internet of mobiel bereik, zodat je altijd advies kan vragen aan de hulptroepen thuis als je ergens mee zit. Ik ben in verschillende grote steden geweest, zoals Rio de Janeiro en Salvador, heb dagen aan het strand gelegen, ben een week in de jungle geweest en heb waanzinnig veel actieve uitstapjes gemaakt. Klimmen, snorkelen, paardrijden, vissen op piranha’s, zwemmen naast de krokodillen, in een buggy door de duinen scheuren, salsadansen met zwoele Brazilianen, de zon onder zien gaan op Copacobana beach… en dat is nog niet een de helft.’ Simone: ‘Mijn diabetes heeft me van weinig weerhouden. Ik heb voor het eerst gedoken, voor het eerst een vulkaan beklommen (bijna 4000 meter, hallo zeg!), met alleen een kaars in mijn hand door een grot gezwommen, gefeest in Manhattan en me uit situaties gered die ik niet aan mijn moeder durf te vertellen. Af en toe was het erg pittig, maar nog veel vaker helemaal te gek!’

Tips van onze ervaringsdeskundigen
Simone en Dorothee hebben voor hun reis informatie gezocht online. Zij miste duidelijk wat tips van ervaren reizigers. Daarom delen zij hun tips nu met jou!

Dorothee:

• Frio tasjes!
• Neem meer teststrips mee dan je van tevoren denkt nodig te hebben. Door ander weer, eten en activiteiten ging ik toch wel een stuk vaker meten.
• Neem alcoholdoekjes of een flesje alcohol mee, want de hygiëne is een stuk minder goed en er ontstaan dan sneller ontstekingen bij je infuusset.
• Handgel meenemen om te gebruiken voor het meten als je niet je handen kunt wassen.
• Vraag direct bij aankomst in een hostel of er een koelkast is. Soms is er geen gemeenschappelijke koelkast, maar ik mocht dan mijn insuline altijd wel in de privé koelkast leggen, helemaal als ik uit had gelegd dat het om medicatie gaat.
• Ik heb iedereen die ik ontmoet heb, direct verteld dat ik diabetes heb en wat ze konden doen als er iets gebeurde. Hierdoor voelde ik me eigenlijk altijd veilig.

Mirjam:

• Veel Dextro had ik niet meegenomen. Ik heb al mijn hypo’s daar bestreden met vruchtensap en frisdrank, wat een prima oplossing was.
• Het is wel handig van al je spullen ook reserve mee te nemen en je hele voorraad te verdelen over twee tassen (o.a. i.v.m. diefstal). Ik had zelf altijd de helft van mijn spullen in mijn backpack en de helft in een apart rugzakje wat ik los mee droeg. Mocht je samen met iemand gaan backpacken kun je altijd vragen of diegene misschien een reserve meter of pomp voor je mee wil nemen.

Simone:

• Meet je suf. Alles is nieuw: het klimaat, het eten, het ritme. Soms checkte ik wel tien keer per dag mijn bloedsuiker, om een beetje door te krijgen hoe ik reageerde op plaatselijke delicatessen of een rondje op de fiets. Neem dus extra veel stripjes mee van thuis!
• Zorg altijd voor snacks. Mueslirepen, een stuk fruit (altijd even wassen!), noten: allemaal handig voor onderweg. Je weet nooit waar je terecht komt, dus het is altijd fijn om te weten dat je de inhoud van een kleine supermarkt met je meezeult en dus nooit zonder voedsel komt te zitten.
• Vertel anderen dat je type 1 diabetes hebt. Vooral als je alleen reist, is dit een belangrijke tip. Ik vond het in het begin nogal lastig om meteen over mijn diabetes te vertellen, maar geloof me: doe het. Laat het ze niet terloops ontdekken als ze je zien spuiten, bolussen of meten, maar vertel het vooraf. Mocht er dan iets gebeuren, dan weten ze in ieder geval dat ze daarmee rekening moeten houden.
• Zorg voor balans. Natuurlijk, je zit aan de andere kant van de wereld en de gave reistips en MUST SEE MUST DO-lijstjes vliegen je om de oren. Maar soms moet je gewoon even een stapje terug doen. Ik had in het begin nogal last van the fear of missing out, maar na een tijdje lag ik ook wel eens te niksen in het hostel met Orange is the New Black als enige vermaak die dag. Het ligt er natuurlijk aan hoe lang je op reis gaat, maar na twee maanden had ik af en toe echt geen zin om iets nieuws te zien of doen. Ben je moe: geef er aan toe!
• Houd je weerstand op peil. Door alle veranderingen kreeg ik regelmatig last van verschillende infecties en ben ik twee keer naar het ziekenhuis moeten gaan omdat ik me zo lamlendig voelde. Naast opletten wat je eet en veel water drinken is het raadzaam om vitaminepillen te slikken. Zo krijgt je lichaam toch iedere dag binnen wat het nodig heeft, want het moet hard werken.

Wat zou je nog willen zeggen tegen iemand met type 1 die twijfelt over een avontuurlijke vakantie?
Mirjam (foto boven): ‘Ondanks dat ik me van tevoren best wel zorgen heb gemaakt over hoe het zou gaan en ook tijdens het reizen niet altijd alles volgens plan liep (wat over het algemeen helemaal niks met diabetes te maken had) is het de beste beslissing die ik ooit gemaakt heb om toch door te zetten en op pad te gaan. Het was een super mooie ervaring, waar ik nu na een jaar nog steeds van kan nagenieten. Wat ik vooral geleerd heb van het reizen met type 1 diabetes is dat het heel goed mogelijk om overal te komen en alles te doen wat je maar zou willen. Een goede voorbereiding is heel erg belangrijk, maar zelfs als je onverwachts tegen problemen op loopt is er altijd wel een oplossing te vinden. Dus laat je vooral niet tegenhouden om zo’n mooie reis te maken!’

Dorothee: ‘Als je graag op reis wilt, gewoon doen. Het vraagt wel wat meer voorbereiding, maar het is het zeker allemaal waard.’

Simone ‘Adem uit, geen paniek. Lekker cheesy om mee af te sluiten, maar het is echt zo. Het ‘fijne’ aan diabetes is dat het net zo veranderlijk kan zijn als het weer in de Nederlandse zomer. Zit je nu hoog? Spuit bij, ga ik een hangmat liggen en relax. Je hoeft helemaal niks, en over een uur voel je je alweer een stuk beter. Maak je niet te druk, en vergeet niet: je bent op reis! Reizen met diabetes vergt wat meer aandacht en energie, maar alles kan. Ik weet het nu zeker!’