Calorieën tellen, wel of geen onzin?

In een artikel van HP/De Tijd  kwam voorbij dat calorieën tellen compleet onnozel is omdat de ene calorie de andere niet is en de voedingswaarde of energetische waarde van de ene gram vet daarom anders kan zijn dan van de andere gram vet.Eiwitten zouden, vanwege het afbraakproces, slechts voor 2 kcal per gram tellen in plaats van 4. Eiwitten en vetten zijn sowieso beter en we moeten alleen nog maar verse voedingsmiddelen naar binnen werken waarvan ons lichaam al duizenden jaren weet wanneer we verzadigd zijn. Daardoor zouden we dan stoppen met eten.

Mmm. Klinkt interessant. Toch zitten daar haken en ogen aan. Het begint al bij de reden voor calorieën tellen en wat je ermee wil bereiken. Wil je afvallen? Dan houd je een calorierestrictie aan. Dat houdt in dat je minder calorieën binnen krijgt dan dat je verbrandt. Het verbranden van calorieën gebeurt bij alles wat je doet: slapen, eten, denken, je hart laten kloppen, je voet laten wiebelen als je achter je bureau zit. Al die calorieën die je dan verbrandt moeten dan opwegen tegen de calorieën die je binnen krijgt.

De 2 kcal van eiwit zijn er op gebaseerd dat er al 2 kcal worden verbrand bij het afbraakproces. Één gram eiwit levert zo netto 2 kcal op. Maar, op die manier trek je het verbruik en de inname per gram eiwit van elkaar af. Als je op die manier gaat werken moet je dus van alle voedingsstoffen de netto inname berekenen en zo je calorierestrictie toepassen. Dat is veel te lastig, want de ene gram koolhydraten (bijvoorbeeld Dextro) wordt niet hetzelfde opgenomen als de andere gram koolhydraten (bijvoorbeeld fruit). Dan is een ‘overall’-gemiddelde van verbruik en inname misschien toch een verstandigere aanpak, door bij te houden hoeveel calorieën je binnen krijgt en verbrandt. Ervan uitgaan dat mensen stoppen met eten omdat hun lichaam het signaal geeft is namelijk mega-ineffectief: er zijn genoeg mensen die dooreten ver nadat ze vol zitten.

Er zijn talloze effectieve diëten en strategieën die een calorierestrictie als basis gebruiken voor het behandelen van overgewicht. Het o-zo-populaire weightwatchers is er daar één van, net als het tegenwoordig hippe Personal Body Plan. Allemaal houden ze rekening met calorieën – en hechten ze aan het belang van de juiste voedingwaarde en producten die hoog zijn in nutriënten. Dat laatste klopt dan wel weer met de schrijver van het artikel in HP/De tijd.

Een professor op het gebied van voeding in Amerika deed trouwens zijn eigen onderzoek en hield een calorierestrictie aan. De calorieën die hij wel mocht eten haalde hij bijna helemaal uit bewerkt, vet en ‘ongezond’ voedsel als twinky’s en donuts. Dat vulde hij aan met een proteïne shake, een multivitamine en een beetje groente (een blikje bonen of 3 a 4 stronken bleekselderij) De beste man viel af, zijn cholesterol werd beter en zijn vetwaarden namen af.

En ik? Ik ben tientallen kilo’s afgevallen door een calorierestrictie. En ik vraag me af of dat net zo snel, of überhaupt was gebeurd als ik gewoon onbeperkt avocado’s en walnoten was gaan eten. Ik betwijfel het.

Bronnen:
HP/de Tijd, 2016-07-01, Waarom calorieën tellen hartstikke zinloos is
http://edition.cnn.com/2010/HEALTH/11/08/twinkie.diet.professor/