Column Matthijs – Durf jij voor jezelf te leven?

Iedereen met T1D heeft twee opties: of je spuit, of je gebruikt een pomp. Je kiest voor hetgeen dat jij het prettigst vindt. Soms blijkt na een tijdje dat het één niet werkt en twijfel je eraan of je over moet stappen op het ander. In de meeste gevallen gaat dat een kant op: van spuit naar pomp. Er zijn heel veel overwegingen die je dan (terecht) moet nemen. Ik ben echter van mening dat er één argument is die te vaak en ten onrechte gebruikt wordt. Dé meest genoemde reden om niet aan de pomp te beginnen: ik wil niets zichtbaar aan mijn lijf hebben hangen.

Help, ik word gezien!
Ik denk (maar dat is een aanname) dat het hier veelal vrouwen betreft die dit argument aanvoeren. Dat snap ik ook wel, want met strakke jurkjes en shirtjes, kun je er een bobbeltje onder zien. Maar de grootste reden is volgens mij dat men niet wil dat anderen kunnen zien dat je diabetes hebt (of in ieder geval dat er wat aan je ‘mankeert’). En daar zit hem nu juist het probleem. Natuurlijk, je wilt liever niet dat anderen naar je kijken, omdat er iets geks aan jou te zien is, iets dat niet bij de gemiddelde persoon uit de maatschappij hoort. Je vraagt je af wat anderen wel niet over jou moeten denken. Ik zeg: heb daar schijt aan! Makkelijker gezegd dan gedaan, denk je. Ik zal proberen uit te leggen waarom het belangrijk is je eigen leven te leiden en niet dat van een ander. Je past niet in het plaatje van de ander, dus probeer dat ook niet.

De 1 seconde regel
Ik zeg niet dat een pomp per definitie beter is dan spuiten, laat dat duidelijk zijn. Maar als je er over twijfelt (en het zichtbaarheidsdeel even wegdenkt), kun je het op zijn minst proberen om te zien of het verschil maakt, toch? En wat nou als het werkt? Wat als je bloedglucose veel beter te reguleren blijkt met een pomp. Je voelt je beter en hebt meer energie. Maar ja, het is zichtbaar…
Denk eens aan de volgende situatie. Je loopt door het centrum van een stad, langs een willekeurig persoon. Hij of zij draait zich om wanneer jij gepasseerd bent. Je voelt de ogen in je rug branden. Want er hangt iets aan je arm, of er stak een slangetje onder je shirt vandaan. In het ergste geval denkt die persoon: ‘wat een raar mens’. 1 seconde later is hij verdwenen uit je leven. Tegen de tijd dat jij aan het eind van de straat bent, is hij jou en je slangetje vergeten. Vind je dat opwegen tegen de voordelen van dat zichtbare bobbeltje?

Wees zichtbaar
Zelf draag ik zowel een Omnipod als een Freestyle Libre. Allebei zichtbaar dus. De Libre altijd op mijn bovenarm, de Omnipod afwisselend op mijn buik en bovenarm. Ik ga ook regelmatig naar de sportschool. En hoewel ik moet toegeven dat ik het niet altijd fijn vind dat veel ogen op me gericht zijn, neem ik het voor lief. Waarom? Omdat van elke tien omgedraaide hoofden er één naar mij toe komt om te vragen wat ik daar heb. Vaak vindt men het ‘gaaf’ dat die apparaten bestaan en wenst men me sterkte. Weer iemand erbij die begrijpt wat het is en wat diabetes inhoudt, denk ik dan. Alleen als wij er meer mee op de voorgrond treden, kunnen we begrip verwachten van onze medemens. En steeds meer van ons willen dat. Alleen al als ik kijk naar het aantal aanmeldingen voor onze laatste fotoshoot: meer dan 100(!). Daar ben ik blij om. Ik hoop dat deze column de twijfelende mensen de nodige motivatie geeft om voor zichzelf te kiezen en niet voor die ander. Durf je eigen leven te leiden. Maak keuzes die jou verder helpen en denk niet voor een ander!