Column Anne – Last van diabetes

”Heb je daar nu eigenlijk écht ‘last’ van, diabetes?” vroeg een vriendin me laatst. Misschien heel stom, maar op dat moment wist ik het ook niet en zei dat het wel meeviel.

Ik weidde uit dat dat eraan lag wat ‘last’ inhoudt, dat het soms vervelend is, maar dat ik alles kan, dat ik me over het algemeen goed voel en nergens echt ‘last’ van heb. Nu denk ik eraan terug, en vind ik dat ik het anders aan had moeten pakken. Het is zo lastig om in een paar zinnen duidelijk te maken wat diabetes inhoudt. Want natuurlijk heb ik last van diabetes! Het beheerst mijn leven niet (en zelfs dat, alleen tot op zekere hoogte), maar verder zit diabetes altijd in mijn hoofd. Bij alles wat ik doe. Bij alles wat ik plan. Altijd.

Het went, dat klopt. Maar het is verdorie klote om bij alles wat je lippen passeert te moeten denken en te moeten tellen. Niet zo’n beetje ook. Koolhydraatratio, correctieratio, huidige bloedsuiker, sport, het weer, eten, ongesteld zijn, ziek zijn, verkouden zijn, stress, slaaptekort. En zo kan men wel een boek vol schrijven met ‘dingen die de bloedsuiker beïnvloeden’. Voor een buitenstaander is een insulineinjectie gewoon een spuitje, een prikje, maar daar zitten ook een boel wiskunsten achter. Bijna niemand realiseert zich dat echt.

De ‘last’ wordt door de tijd heen steeds wat normaler. Het hoort bij diabetes: de hypo’s en hypers, het koolhydraten tellen, het plannen en denken, de vele onderbroken nachten, de vermoeidheid, het bloedprikken, de ziekenhuisbezoeken. Het is haast vanzelfsprekend dat je een glimlach op je gezicht tovert en doorgaat. Want als je dat niét doet wordt het leven daar niet leuker van. Maar dat betekent niet, dat diabetes niet lastig is en geen last veroorzaakt. Want dat doet het wél, voor iedereen.

Mensen onderschatten vaak wat diabetes inhoudt en eigenlijk is dat ook niet gek. Ik verzucht nooit: ”Goh, nu moet ik wéér een spuit geven voor mijn 3 boterhammen waarvan 1 met chocopasta, 1 met kaas en 1 met pindakaas en een (redelijk kleine) appel; 15 x 3 + 2 + 12 = 59 koolhydraten; 59 / 10 = 6 eenheden; en mijn bloedsuiker is nu 8,9, dus dan moet ik wat corrigeren; 9 – 7 = 2; 2 / 2 = 1 eenheid corrigeren; samen is dat 7 eenheden; en ik heb zo gymles, dus dan toch maar niet corrigeren; en het is heel warm, dus misschien moet ik dan toch maar wat minder insuline spuiten. Wat heb ik toch veel last van diabetes!”. Ik hoor ook zelden iemand echt klagen over diabetes, want al die gedachtenkronkels en problemen worden ‘normaal’ ook al blijven ze voor altijd vervelend en wel degelijk een ‘last’.

Dus ja, ik heb zeker last van diabetes. Ik heb veel last van diabetes. Ik zou willen dat het er niet was. Maar het is er en ik ben nog steeds gelukkig 🙂