Column Lenneke – (on)afhankelijk

Momenteel kan ik mijzelf redelijk onafhankelijk noemen. Ik ben bijna een jaar getrouwd, heb een koopwoning en kom financieel gezien rond. In een jaar tijd is er een hoop voor mij veranderd. Er zijn zeker een aantal stressvolle periodes geweest, wat uiteraard zijn weerslag heeft op mijn bloedsuikers. Wanneer ik zo’n periode heb, maak ik zo snel mogelijk een afspraak met mijn diabetesverpleegkundige. Een goed gesprek met haar werkt motiverend, waardoor ik weer een tijdje vooruit kan. Even mijn hart luchten is iets wat ik nodig heb op z’n tijd. Het reguleren van de diabetes is natuurlijk iets wat ik zelf doe. Oké, in mijn tienerjaren zorgde mijn moeder ervoor dat ik nooit zonder medicijnen en hulpmiddelen zat, maar verder deed ik het écht zelf.

Onafhankelijkheid en diabetes zijn weleens in strijd met elkaar. Ik ben gelukkig nog nooit helemaal “out” geweest, omdat ik hypo’s meestal goed aanvoel. Met nadruk op meestal. Het is op twee handen te tellen wanneer ik iemand nodig had om mij te helpen, waar ik ontzettend mee bof. Een aantal keer is dat mijn moeder geweest toen ik nog thuis woonde. Mijn man moet er ‘s nachts af en toe uit wanneer ik echt niet meer in staat ben de trap af te strompelen.

En mijn vriendinnen moesten een keer ingrijpen tijdens een concert. Tegen het einde van de avond ging het de verkeerde kant op. Ik werd, in polonaise formatie, geëscorteerd naar de dichtstbijzijnde bar. Ik had steun aan degene voor mij en werd vastgehouden door degene achter mij. Het is nog niet zo makkelijk om je snel door een mensenmassa te wringen. Daarbij was het ook totaal geen pretje, de drukte van de menigte kwam heel erg op me af. Omstanders hebben zich vast afgevraagd of ik teveel had gedronken of iets anders had geslikt. Voor de duidelijkheid, geen van beide het geval. Het concert was zo goed als afgelopen, de laatste muntjes werden uit tassen, broekzakken en telefoonhoesjes gegraaid en op één hoop gegooid. We stonden bij een bar waar sapjes en smoothies werden verkocht. Lekker duur dus, maar dat mocht niet baten. Er werd als een malle besteld. De verkoopster zal wel blij zijn geweest met onze plundering. Ik kreeg van alles in mijn handen gedrukt en drinken maar. Achteraf gezien vind ik het een grappige anekdote en til ik er niet te zwaar aan. Er is goed gehandeld door mijn girls en daar gaat het in zo’n geval uiteindelijk om.

Ik wil niet afhankelijk zijn van andere en iemand opzadelen met mijn problemen. Maar soms is het niet anders en is het heel fijn om de juiste mensen om je heen te hebben.