Column Nora – Uitzonderlijk normaal

Veel dingen heb ik in mijn leven al gedaan en buitengewone ervaringen heb ik beleefd. Sinds dit jaar kan ik daar weer iets aan toevoegen: Vliegen! Ik ben weleens toen ik jong was zo hoog van de schommel gevallen dat ik dat ook vliegen vond, maar ik had nog nooit in een vliegtuig gevlogen. Ik wilde heel graag mijn Poolse vriendin opzoeken en voor een paar tientjes vlieg je heen en weer naar Poznan (aanrader!). Zo besloot ik het nieuwe jaar goed te beginnen en meteen naar Polen te gaan in mijn eentje! Vervolgens moet je dan wel wat dingen regelen omdat je diabetes hebt: een medische verklaring, een medisch paspoort en zo’n typisch doorzichtig zakje waar je al je insuline in moet proppen. Bij de douane had ik verwacht dat er werd gevraagd naar de verdachte spuiten en flesjes, die er zelfs voor mij verdacht uitzagen. In de rij probeerde ik al een Engels betoog te bedenken hoe ik het best kon uitleggen dat het mijn medicijnen voor mijn diabetes waren. Zonder ook maar een blik van de bewakers kwam ik de douane door. ‘Wat is alles toch goed geregeld in Nederland’ dacht ik opgelucht.

In het vliegtuig had ik mijn prikspullen netjes op mijn schoot met wat druivensuiker. Daarnaast had ik mijn Happy Socks met luchtballonnetjes aan gedaan mocht het fout gaan. Maar alles ging goed! Mijn pomp bleef functioneren, ik flipte niet, mijn bagage paste en het vliegtuig landde netjes in Poznan. Mijn pomp functioneerde niet in Krakau met temperaturen van jawel: -22 graden! Op een gegeven moment kreeg ik namelijk wat foutmeldingen wat denk ik met de temperatuur te maken had. Maar verder heeft mijn suiker mij niet lastiggevallen tijdens mijn tripje. Toen ik na een week om half zes ‘s ochtends op het vliegveld stond begon echter de stress weer. Hoe kon ik in het Pools betogen dat die rare dingetjes mijn medicijnen waren. Zo subtiel als ik ben liet ik het zakje met medicijnen recht voor de neus van de bewaker vallen. Alle flesjes en spuiten rolden over de vloer. Maar zonder rare blikken pakte de lieve Poolse meneer het op en deed het netjes in de bak. Een beetje verbaast en slaperig ging ik door het niet piepende poortje heen. En ook hier kon ik zonder problemen en vragen naar Nederland reizen.

Ook een paar weken later toen ik terugvloog uit Londen is er geen Brit geweest die iets heeft gevraagd over mijn bijzondere vloeistoffen. Dat betekent dus maar één ding. Diabetesproducten zijn normaal. Personeel van vliegtuigvelden die elke dag honderden koffers, jassen, personen, zakjes en tassen doorzoeken kijken niet meer op van insuline(spuiten). Het is alledaags, normaal en vooral niet gevaarlijk. Wij diabeten bijten niet en kunnen rustig reizen, waar we ook heen willen met onze medicijnen. Een hele opluchting! Ik ben een normale reiziger met voor de zekerheid een medische verklaring en diabetespaspoort op zak.

Dus als je er even klaar mee bent dat mensen je anders behandelen omdat je een diabeet bent, doordat je bepaalde opmerkingen krijgt (dit kun jij zeker niet doen omdat je suiker hebt?), bepaalde producten aangeboden krijgt (ik heb speciaal voor jou geen suiker gebruikt) of gewoon van die extra aandacht en zorgen af wilt: BOEK EEN VLIEGTICKET. Pak je bagage bij elkaar en voel je op het vliegveld precies zoals iedereen: een gewone reiziger. Dat is toch uitzonderlijk voor ons hè!

Zoete Smak, Nora