Column Inge – Flesje
Soms heb je van die dagen. Ik noem ze DD, diabetesdisasters. Voor mij zijn dit meestal een beetje vervelende of lastige momenten, maar met een grappig randje of een onverwachtse twist.
Gisteren had ik al geklooi met mijn insulinepomp. Ik denk dat mijn infuus gewoonweg niet zo goed zat: een beetje jengelende pijn en hoge bloedsuikers. Als je mij een beetje kent, weet je dat ik zelden écht hoog zit. Bij 13 voelde ik mij soms al schuldig, omdat ik dacht: ”Oh nee, ik zit te hoog, dit is slecht voor mijn gezondheid!’’ etc. etc. totdat mijn dvk en diëtiste me er op een dag op wezen dat ik best wel pieken mag hebben, en dit soms onvermijdbaar is. Vooral de maaltijdpieken. Een last van mijn schouders zeg ik je!
Enfin, gisteren dus. Mijn pomp werkte niet helemaal mee, mijn suiker bleef stijgen (inmiddels richting 20), en de sensor tripte hem ook. Goed, nieuwe sensor erop, pomp vervangen, flink bijgebolust en door. Lekker op de fiets naar de sportschool, met je bakkes in het zonnetje, je kent het wel. Ultiem geluk dit.
Totdat ik mijn bloedsuiker checkte in de sportschool. 3.0 & 2EH Insulin on board. ‘’Hè kak, dit komt net niet uit voor het sporten.’’ Als mijn sensor het nu deed had ik het kunnen voorkomen. Gek eigenlijk hoe afhankelijk je hiervan wordt na een tijdje. Nu snap ik wel waarom ik zo ultiem gelukkig op de fiets was: ik had toen nog niet door dat ik in een jolige-dronken-bui-hypo zat.
Ik dwaal weer af. Meer suiker! Gelukkig had ik nog wat kleingeld mee en heeft de sportschool drankautomaten. Sportdrank, dat voldoet wel. Een beetje klungelig gooi ik het geld in de automaat, en toets 44 in voor mijn flesje Gatorade. De spiraal beweegt en hij valt er … niet uit? Ah nee, hij blijft vasthangen. Mijn bloedsuikerspiegel ging ondertussen vrolijk verder met dalen. Ik vraag aan een medewerkster of ze de automaat open kan maken. ”Nee helaas, dat mogen wij zelf niet. Je mag er wel even aan gaan hangen of ertegenaan duwen.’’ Nou vooruit, ik ben toch in de sportschool, kan ik meteen mijn kracht goed toepassen. Na 2 keer flink duwen valt er een flesje uit. ‘’Ja goed zo!’’ roept de medewerkster. Ik ook blij, want ik krijg eindelijk suiker. Maar nee, het verkeerde flesje viel eruit.
Water! ”Het is het verkeerde flesje. Ik heb diabetes, en mijn suikerspiegel is laag. Dus ik heb eigenlijk iets nodig mét suiker.’’ Een jongedame die aan een tafeltje zit kijkt op en zegt: ”Wil je dextro? Ik heb altijd bij me. Ik heb ook diabetes.’’ Verrek wat leuk, iemand van de club! Terwijl ik de dextro aanpak, besluit ik toch nog om een flinke beuk tegen de automaat aan te geven. Yes, het goede flesje valt eruit! Terwijl het flesje viel, hoorde ik ook nog ander geluid uit de automaat komen. Wisselgeld. Terwijl ik het eruit haal, tel ik wat ik terug kreeg. 3 euro. Precies hetzelfde bedrag wat ik erin had gedaan. En een nieuwe diabeet ontmoet, én twee gratis flesjes! Bedankt universum.
ééndiabetes 