Annelies is proefpersoon bij een onderzoek naar gevoeligheid voor hypo’s

Op de website van ééndiabetes kwam ik het “Onderzoek naar het effect van lactaattoediening op de hoeveelheid lactaat in de hersenen tijdens hypoglykemie” tegen. Normaal gesproken leidt een hypo tot herkenbare klachten als zweten, trillen en een hongergevoel. Een aantal van ons herkent deze klachten wel. Helaas herkent een derde van de diabeten deze klachten niet meer of veel minder.

Lactaat (melkzuur) in de hersenen speelt mogelijk een rol bij het ontstaan van deze verminderde gevoeligheid. Dat wil het Radboud UMC onderzoeken met dit onderzoek: een redelijk ingewikkeld onderzoek maar wel zeer interessant. Daarom heb ik besloten om mij aan te melden hiervoor. Omdat ik tot de groep behoor die hypo’s wel voelt aankomen moet ik twee keer mee doen aan het onderzoek. Eén keer krijg ik placebo toegediend en één keer lactaat (uiteraard weet ik zelf niet wat ik wanneer krijg, maar ik kan het wel raden aan de hand van mijn gevoel). De uitslagen worden vergeleken met elkaar en dan komt er een uitslag uit.

Dinsdag 7 maart stond mijn eerste onderzoek gepland. Het eerste deel van de in totaal twee onderzoeken. Omdat ik in Roosendaal woon en ik om 8.30 uur in Nijmegen moest zijn heb ik dankbaar gebruik gemaakt van het aanbod om te overnachten in het Radboudhotel, een goede oplossing om niet vroeg weg te hoeven van huis en enigszins relaxed op te kunnen staan. Na een goede nachtrust was ik klaar voor het onderzoek.

Er moesten twee infusen geplaatst worden: een gewoon infuus voor de toediening van glucose, lactaat of placebo en insuline en ééntje in een slagader van de linker onderarm voor het afnemen van bloed om bloedsuikers te kunnen meten. Het laatste infuus was een flinke uitdaging, die gelukkig na 5 keer prikken, afwisselend tussen links en rechts, eindelijk zat. Daarna kon ik de MRI in. Hier zag ik een beetje tegenop, 2 uur lang stil liggen. Gelukkig kreeg ik een koptelefoon op met een radiozender naar keuze aan en kon ik eventueel communiceren met de onderzoekers d.m.v. een intercom. Elke 5 minuten werd er bloed uit het infuus gehaald om bloedsuikers te meten. Tijdens het verlagen van mijn bloedsuiker (naar 2.8!) werd er gemeten hoeveel lactaat er in mijn hersenen aanwezig was. Heel veel informatie voor de onderzoekers dus.

Veel herrie en een kleine 2 uur later werd ik eindelijk bevrijd uit mijn benauwde tunneltje. Wat was ik blij dat ik er weer uit mocht! Voorzichtig gaan zitten was wel een goede tip. Alles draaide eventjes toen ik omhoog kwam. Gelukkig trok dat snel weg en mocht ik na een lekkere lunch en een normale waarde weer naar huis.

Ik heb wel wat spierpijn in mijn armen gehad, maar ik ben blij dat ik meedoe aan dit onderzoek, want elk onderzoek naar diabetes is wellicht een stap dichter bij onze droom: genezing van diabetes! Op naar het tweede deel van het onderzoek wat gepland staat op 1 april. Ik hoop dat ik dan wat info mee mag nemen om weer te delen met jullie!

Over de schrijfster:
Annelies (32) is verkoopadviseur bij een gespecialiseerde buitensport winkel. Hier krijgt zij regelmatig trainingen in de buitenlucht, zoals trektochten in Noorwegen en clinics in Denemarken. Ook in haar vrije tijd gaat ze er graag op uit met haar wandelschoenen en een grote backpack. Annelies heeft sinds haar zestiende type 1 diabetes en gebruikt sinds een half jaar een pomp.