Column Jasper – De sensor zou niet voor iedereen vergoed moeten worden

Ah, heb ik je aandacht? Dat dacht ik wel. De sensor (continue glucose monitoring – CGM) is hot en de vergoeding daarvan misschien nog hotter. Want die dingen zijn duur en wij jongvolwassenen met een studie, een kleine studentenkamer midden in de grote stad en een bijbaantje kunnen dat niet zelf betalen. Dus dat moet iemand anders voor ons doen. Toch? Maar wie?

De zorgverzekeraars natuurlijk! Of eigenlijk iedereen in Nederland dus. Zij ondersteunen ons, gelukkig, al vanaf het begin van de type 1 diagnose. Want wij kosten veel. Heel veel. Insuline hier, een pomp daar en oh ja, we moeten ook nog stripjes om te kunnen meten. Prima. Dank je wel lieve mensen! Zonder jullie kunnen wij niet leven en dat doen wij toch graag. Leven. Maar is het wel genoeg? Niet echt.

Zie daar: een Freestyle Libre. Een CGM. Een kunstalvleesklier zelfs. Allerlei apparaten, sensor-gestuurd, die ons leven met type 1 diabetes ondersteunen. Hebben we dat nodig om niet gelijk dood te gaan? Niet per se (al helpt dat wel om het te voorkomen!). Maar handig is het sowieso. Handig om die vervelende hypo te voorkomen en handig om die langdurige hyper te verkorten. Maar ook handig om van te leren. Want wat gebeurt er nou precies als ik een bruine boterham eet? Of een witte? Of een van zuurdesem? Of een geroosterde! Dan gebeurt er dus van alles, aha!

Terug naar de stelling dat de sensor niet voor iedereen vergoedt zou moeten worden. Het is antwoord daarop is eigenlijk NATUURLIJK WEL! Het helpt ons namelijk gewoon heel erg. We leren van onze handelingen, want we krijgen direct complete feedback. We voorkomen een hoop gedonder met onze bloedsuikers, waardoor we effectiever worden op school, werk of in sociale relaties. En laten we eerlijk zijn: zware hypo’s met een coma of de dood als gevolg gaan (gelukkig!) veel minder vaak voor komen. In zorgverzekeraarstaal: ja, dat betekent dus ook een stuk minder kosten. Hoera!

 Maar dit betekent ook iets voor ons: gewoon een sensor inschieten en dit alleen als reguliere bloedsuikermeter gebruiken (zonder vingerprik, maar met dezelfde frequentie), gaat niets opleveren en is dus nutteloos en niet vergoedingswaardig. Wil je ook zo graag een Freestyle Libre of misschien een CGM? En in de toekomst een kunstalvleesklier die alles voor je regelt? Neem een sensor dan serieus. Informeer over je eigen ziekte. Hoe zit het met koolhydraten? Hoe werkt insuline precies? Wat gebeurt er 10 minuten nadat ik iets willekeurigs heb gegeten of gedronken? En na 20 minuten? En na een uur of twee? Pas dan wordt een sensor goed gebruikt en verdien je er een te krijgen.

Dus lieve zorgverzekeraars. Wij type 1 diabeten willen jullie iets bewijzen. Namelijk, dat wij goed om kunnen gaan met een sensor en dit systeem optimaal kunnen gebruiken. Daarmee gaan wij minder kosten en dat willen we natuurlijk allemaal. Wat hebben wij hiervoor nodig? Een Freestyle Libre. Een CGM. Een kunstalvleesklier. En dit moeten jullie gaan betalen inderdaad. Maar wij beloven dit: je krijgt er hoop liefde en blije gezichten voor terug!

P.S. Het liefst dit jaar nog. Dank je wel.