Gastcolumn Risanna – Diagnose: type 1 diabetes

Ik kampte altijd al wel wat met symptomen, alleen konden de artsen naar mijn idee er nooit echt goed achter komen wat het nu was. Ik was altijd al wel wat moe, had verminderde energie, zag er wat bleek uit en had vaak last van blaasontstekingen. Dit waren vooral mijn symptomen voor mijn 14e levensjaar. Ik ging wel eens met mijn moeder naar de huisarts, maar die gaf iedere keer hetzelfde advies; ‘rust goed uit, het zal wel met de leeftijd te maken hebben en met de veranderingen op school’.

Totdat ik op een warme zomeravond ging logeren bij een vriendin in een tent. Ik was toen 13 jaar. Wij kochten die middag veel snoep om dat ’s avonds lekker op te eten in de tent. Hoe gezellig was dat! Lekker kletsen onder het genot van heel veel snoep! Nadat wij dit hadden gedaan, gingen wij slapen. Totdat ik na 3 uur slapen, verschrikkelijk beroerd wakker werd.

Ik lag maar te denken, wat zal ik doen? Verder slapen kon ik niet. Ik had enorme last van verzuring in mijn benen en was erg wazig in mijn hoofd, wist niet goed meer wat ik deed. Uiteindelijk ben ik naar haar ouders gegaan en gevraagd of ze mij naar huis wilden brengen. De volgende dag ben ik naar de huisarts gegaan en die heeft mij doorgestuurd naar een kinderarts in het ziekenhuis. Ook had ik een lijstje mee gekregen om bloed te laten prikken. Ze hebben gekeken naar al mijn bloedwaarden en werd op verschillende ziektes gecontroleerd; leukemie, cholesterol, nierfuncties, ziekte van Pfeiffer en ga zo maar door.

Hieruit kwam dat mijn suiker iets te hoog was, maar nog geen reden om insuline te spuiten. Ik werd naar huis gestuurd met een bloedsuikermeter. Ik moest één keer in de week mijzelf prikken en mijn waarde opschrijven, om die vervolgens bij het volgende bezoek bij de arts te bespreken. Iedere keer zei mijn kinderarts dat het er goed uitzag, mijn waardes netjes waren. Maar toch voelde ik dat er wat aan de hand was, maar wat?

In 2010 kreeg ik een nieuwe kinderarts. Die was wat meer van het aanpakken vond ik. Omdat mijn klachten niet verminderden, besloot zij om wat meer onderzoeken bij mij te plannen. Een onderzoek daarvan was dat ik op een maandagochtend van 7.00 tot 13.30 aan het infuus moest gaan liggen, nuchter, en dat ik rond 10.30 alleen een suikerdrankje kreeg om te kijken wat mijn reactie daarop was. Zo gezegd zo gedaan ..

Om 13:30 zei de verpleging: ‘Dag Risanna, je hebt het goed gedaan! Volgende week zal de arts je bellen voor de uitslag’. Het was foute boel. Ik werd de volgende dag al gebeld met de mededeling dat ik opgenomen moest worden omdat ik type 1 diabetes heb. ‘Daar lig ik dan, leren hoe ik insuline moet spuiten.’ Ergens ben ik heel blij dat ze nu eindelijk weten, na al die jaren, waar mijn klachten vandaan komen. Maar ik voel mij ook verdrietig. Ik houd deze ziekte de rest van mijn leven. Maar het feit dat ik mijn energie terug krijg, overheerst het gevoel.

Ik krijg van de arts ook te horen dat ik word getest op MODY. Dit omdat ik niet alle symptomen heb van type 1 diabetes. Misschien passen mijn klachten beter bij MODY. Op deze uitslag moest ik driekwart jaar wachten. Wacht? Wat? Zolang? Moest ik zolang ik het ziekenhuis blijven?! Nee, gelukkig niet zeg. Ik kreeg de uitslag over het MODY onderzoek gewoon op een regulier bezoek bij de arts. De uitslag van de MODY test wees er toch op dat ik deze vorm van diabetes niet heb. Pas eind 2010 wist ik precies wat ik heb, type 1 diabetes.

Nu, ruim zeven jaar later, voel ik mij erg goed. Ik ben blij dat mijn klachten voor het grootste gedeelte weg zijn. Wel was het in het begin zeker zoeken naar een juiste weg om er mee om te gaan en te kijken hoe mijn lichaam op bepaalde dingen reageert en op de insuline. Ik ben eraan gewend om met deze ziekte te leven en ben blij dat ik mij veel beter voel dan vroeger.

Over de schrijfster:
Risanna is 21 jaar en werkt als operatieassistent in een ziekenhuis. Ze wist al heel jong dat ze graag mensen wilt helpen die ziek zijn en houdt van haar werk. Na haar werk gaat ze graag met vrienden op stap, naar festivals of pakken ze een terrasje en momenteel overweegt ze nog een HBO-studie. Risanna heeft type 1 diabetes sinds haar veertiende.