Een beetje opstandig – Column Anne

Iedereen denkt dat ik heel verantwoordelijk om ga met mijn diabetes. Daar zijn ook wel wat argumenten voor te verzinnen: ik heb nu immers ruim anderhalf jaar ervaring, ben een verantwoordelijke jongedame (citaat van opa), veel doorzettingsvermogen, erg precies en  studeer ook nog eens in de gezondheidssector.

De perfecte ingrediënten om ook perfect om te gaan met die diabetes, zou je zeggen.

Helaas. Afgelopen week lag ik in bed. Tanden gepoetst, pyjama aan, doodmoe. Na een snelle check bleek mijn bloedsuiker 3,7 mmol/L. De dextro en koekjes lagen op mijn nachtkastje, binnen handbereik, maar ik heb ze niet aangeraakt. Ik wist dat ik moest eten, maar ik had geen zin, geen honger en wilde alleen maar slapen. Zo gezegd zo gedaan: binnen een minuut sliep ik. Heel onverantwoordelijk. Aangezien ik nog nooit wakker ben geworden van hypo’s, misschien zelfs levensgevaarlijk, maar zo voelde het niet. Het voelde alleen een beetje lui.

Dat je wéét wat goed of gezond is, wil niet zeggen dat je dat ook makkelijk in de praktijk brengt. Ik stel eten bij een hypo op de fiets uit tot ik thuis ben, als ik weet dat ik eigenlijk meteen moet stoppen om te eten. Als ik vervolgens thuis kom vreet ik de voorraadkast leeg, als ik weet dat ik aan 3 dextro en een koekje genoeg heb. De koolhydraten die ik op zo’n moment naar binnen schrans tel ik niet, als ik weet dat dat juist op dat moment erg belangrijk is, om achtbaanritjes te voorkomen. En het meten van mijn bloedsuiker 20 minuten na de hypo, dat komt er meestal ook niet van. Net zoals het handen wassen voor het prikken, lancetten verwisselen, naalden verwisselen en die boluscalculator gebruiken.

Maar ik en jij … wij zijn hier niet alleen in. Er zijn ontzettend veel mensen die beter weten dan doen. Denk aan de te zware diëtiste, die patiënten dieetadviezen geeft. De rokende longarts, die tegen zijn COPD-patiënt zegt dat roken echt héél slecht is. Of de diabetesverpleegkundige met type 1 diabetes, die je erop wijst dat het wisselen van je lancet écht heel belangrijk is, maar het zelf ook nooit doet. Dat klinkt slecht en onverantwoordelijk, maar ik zou er wel zo eentje willen hoor! Deze mensen snappen tenminste hoe lastig het is om je gedrag te veranderen. Zelfs als je zelf precies weet hoe het moet.

De theorie is nu eenmaal niet de praktijk: ik weet wel beter!