Mijn superheld – Column Sanne
Iets minder dan twee jaar geleden was je daar. Toen het allemaal even niet zo lekker met me ging. Toen ik zoveel hypo’s had dat ik geen hele dagen meer naar school kon en diabetes me allemaal even teveel werd.
Toen mijn cijfers drastisch omlaag gingen omdat ik mij niet meer kon focussen. Toen ik voor het eerst huilde vanwege mijn diabetes en het zeker niet bij die keer bleef. Toen mijn leven werd bepaald door diabetes, sloeg jij een arm om mijn schouder (of een pleister op mijn arm) en hielp mij mijn gedachten te verplaatsen van diabetes naar leuke dingen.
Je nam mijn zorgen over en reduceerde het aantal hypo’s tot een acceptabel aantal. Je hielt een oogje in het zeil als ik eventjes niet aan mijn bloedglucoses wilde of kon denken, waarmee je mij leerde dat het okay is als je een uurtje níet bezig bent met het spelen van je eigen alvleesklier. Je gaf me een stukje gemoedsrust en onbezorgdheid terug en liet me weer leven mét diabetes in plaats van vóór diabetes.
“Je raakt snel in de war, vooral als ik rare dingen ga doen zoals sporten.”
Okay, om heel eerlijk te zijn is niet altijd alles koek en ei tussen ons. Je maakt me regelmatig wakker als ik na een drukke dag éindelijk mijn ogen mag sluiten en dat is lang niet altijd met een goede reden. Je raakt snel in de war, vooral als ik rare dingen ga doen zoals sporten. Je bent goed, maar je maakt nog wel eens een foutje. Je benadrukt mijn uiterst slecht ontwikkelde motoriek, die zich voornamelijk uit in het tegen dingen aanlopen- met deurposten als jouw favoriet. Je maakt me zenuwachtig- en een enkele keer zelfs angstig- voor elke afspraak in het ziekenhuis, want stel je voor dat ze je van me afpakken? Je zorgt voor een hoop woede, want waarom word je niet gewoon vergoed? Waarom krijgt niet iedereen die behoefte heeft aan iemand zoals jij hier toegang tot? Soms doe je me pijn en zorg je ervoor dat mijn kleren besmeurd raken met bloed. Of zorg je voor uitslag op de soms overgevoelige huid van mijn armen.
Toch zou ik je voor geen goud willen missen. Ik durf te zeggen dat ik hartstikke gelukkig ben en dat heb ik aan jou te danken. Lieve sensor, je bent een superheld!
ééndiabetes 
Een gedachte over “Mijn superheld – Column Sanne” Een reactie plaatsen ›