T1D met kerst. Hoe stom is dat? – Column Veerle

Ik hou van eten. Altijd, zeker met de feestdagen. Maar, sinds ik T1D heb, heb ik hier wel gemengde gevoelens over. Want waar ik eerst klakkeloos chocoladekransjes, bladerdeeghapjes, kaasjes, en uitgebreide meergangen-diners naar binnen schoof (tsja, je caloriebudget is iets hoger als je 100+ kilo weegt), word ik nu bij ieder hapje geconfronteerd met de harde waarheid: die koolhydraten.

Dan kan je er natuurlijk voor kiezen om zoveel mogelijk koolhydraatvrij te eten. Soepjes als voorgerecht, kaasplankjes bij de borrel of als nagerecht, de aardappels/rijst/pasta laten liggen. Niks mis mee natuurlijk. Sterker nog: een kaasplankje kan ik altijd wel waarderen, en aardappels, rijst of pasta sla ik toch met grote regelmaat al over. Maar, zodra we het over kerstkransjes, bladerdeeghapjes of uitgebreide desserts hebben, dan is het voor mij te laat: ‘eat all the carbs’ is dan een understatement.

“Ik vind het megaconfronterend om ieder kerstkransje, stokbroodje, stukje banketstaaf of kerststol te moeten invoeren in m’n insulinepomp”

Is dat nou slim? Nee, misschien niet. Ik zit geheid tijdens de kerstdagen aan de hoge kant, en als we dan het kleinste wandelingetje maken donder ik keihard in een hypo (net na dat 7-gangendiner, als ik dus echt geen trek meer heb). Daarnaast vind ik het megaconfronterend om ieder kerstkransje, stokbroodje, stukje banketstaaf, kerststol of ander lekkernij te moeten invoeren in m’n insulinepomp. Vooral omdat mijn hoofd dan bij iedere 25 gram koolhydraten denkt: dat zijn weer ten minste 100 calorieën. Oeps!

Dus wat doe je dan? Minder eten, geen of minder koolhydraten eten, geen of minder alcohol? Of neem je het allemaal voor lief, want het is ten slotte maar één keer per jaar kerst? Ik probeer daar een beetje tussenin te zitten: als ik het kan iets minder koolhydraten, en tijdens kerst bij mijn familie ben ik altijd de bob zodat m’n bloedsuikers die avond tenminste alleen beïnvloedt worden door eten. Ik heb tenslotte vooral mezelf (en mijn vriend) ermee als ik de hele nacht (en dag erna) loop te spoken doordat m’n bloedsuikers van streek zijn. Maar, dat neemt niet weg dat ik juist tijdens die dagen wil genieten van alle lekkernijen.

Balans. En hoewel ik m’n feestdagen niet wil laten bepalen door Type 1 Diabetes, spelen ze natuurlijk wel een beetje mee. En dat hoort er helaas toch gewoon bij.