Zweten is weten – Column Nora

Je zou toch zeggen dat je al genoeg pech hebt gehad qua gezondheid wanneer je een niet functionerende alvleesklier hebt. Niets is minder waar. Het hebben van diabetes is geen vrijstelling van andere ziektes en ongemakken.

Zo loop ik ook met een snotterende neus en een afgescheurde kruisband rond. Vooral dat laatste is heel erg vervelend. Ik loop nu bij de fysiotherapeut om voor de operatie alle spieren in mijn knie aan te sterken, want zoals mijn fysio zei: “Je knie is een pudding geworden”.

Ik werk me keihard in het zweet om zo optimaal mogelijk de operatie in te gaan. Soms doe ik zelfs een oefening stiekem elf in plaats van tien keer. De fysio heeft dat toch niet door, want die rouleert tussen verschillende patiënten. Zo is er meestal de seniorenclub in de hoek die meer motorische oefeningen doet dan met gewichten slepen. Oefeningen die net niet intensief genoeg zijn, waardoor ze vrolijk kunnen babbelen over mijn pod en suikerziekte. De lieve, oude vrouw blijft maar tegen mij praten over haar suiker terwijl ik op en neer deins door de lunges. Ik probeer niet eens meer te antwoorden, omdat ik zo buiten adem ben. De volgende keer toch maar een lange sportlegging aan doen. Zo is mijn pod niet zichtbaar en ook mijn achterwerk niet als ik moet squatten. Win-winsituatie.

Bij de laatste ronde van het circuitje merk ik dat ik niet alleen tril doordat de fysio nog even vijf kilo extra gewicht heeft gepakt. Ik hoor mijn diabetesverpleegkundige al roepen “Meten is weten”, maar ik houd de twee oefeningen nog vol. “Ging best goed vandaag, hè?”, zegt de fysio terwijl hij wegloopt. Hij hoeft het antwoord niet te weten, want hier geldt ‘Zweten is weten’. Terwijl ik het zweet van mijn gezicht veeg, groet ik de seniorenclub en loop de fysio achterna om een nieuwe afspraak te plannen. Maar niet voordat ik snel een dextro in mijn mond stop. Misschien zo toch nog even meten voordat ik op de fiets stap..

Zoete smak,

Nora