10 dingen die ik heb geleerd in mijn eerste jaar met diabetes – Column Aniek

In maart was het een jaar geleden dat ik werd opgenomen in het ziekenhuis en te horen kreeg dat ik diabetes heb. Tijd om eens terug te kijken op dat eerste jaar. Ik realiseerde me dat ik heel veel heb geleerd! Hieronder 10 dingen die ik heb geleerd in mijn eerste jaar met diabetes:

1. Diabetes type 1 en diabetes type 2 zijn niet hetzelfde. Ondanks wat de naam doet vermoeden, kunnen beide ziektes nogal verschillend zijn! Helaas weet niet heel Nederland dat, dus af en toe moet je nog even uitleggen dat je niet beter wordt als je je leefstijl verandert.

2. In tegenstelling tot wat veel mensen zeggen: fruitsuikers zijn ook suikers! Koolhydraten zijn koolhydraten. Of die nu uit een bol Ben & Jerry’s ijs komen of uit een banaan!

3. Je waardes worden niet alleen maar bepaald door je lichaamsbeweging, door wat je eet en door insuline. Nee hoor, hormonen, stress, slaap, ziekte of seizoenen doen ook gezellig mee met het bepalen van je bloedsuiker. Mijn frustratie is groot als mijn waarde niet klopt en ik volgens mij wel alles goed geteld en uitgerekend heb!

4. Je kunt nooit meer van huis zonder tas. Bloedglucosemeter, teststrips, dextro en mueslirepen! In het begin dacht ik nog wel eens als ik even van huis ging: “Oh ik kan wel even zonder tas naar de stad”. Om vervolgens buiten te bedenken: “Oh nee, dat kan natuurlijk niet” en weer terug naar binnen te gaan om erna met een volle tas weer te vertrekken!

5. Luisteren naar je lichaam. Vooral luisteren en reageren op een hongergevoel heb ik moeten leren in het afgelopen jaar. In het begin dacht ik als ik honger had: over een uurtje ga ik toch lunchen. Maar met diabetes betekent een hongergevoel vaak een (opkomende) hypo en dan is een uurtje wachten tot de lunch juist niet de bedoeling! De eerste paar maanden moest ik leren om het hongergevoel te registeren en ernaar te handelen.

6. Je huis verandert langzaam in een persoonlijke apotheek: naalden, teststrips, naaldencontainers, infusiesets, batterijen, batterijdeksels, lancetten, reserveinsulinepennen, glucagenkits, reserveglucosemeters en een voorraad insuline die een complete plank in de koelkast vult! Om maar niet te spreken over de voorraad mueslirepen, dextro en andere koolhydraathoudende snacks om hypo’s weg te werken! Inmiddels heb ik een speciale la voor mijn diabetesspullen, een aparte plank in de koelkast en een doos met alle documenten van mijn insulinepomp.

7. Ik heb ook moeten leren om los te laten en om hoge/lage waardes en pieken te accepteren. Dit was denk ik mijn grootste leerpunt van het afgelopen jaar. Inmiddels kan ik het loslaten wanneer mijn waardes eens niet doen wat ik wil in plaats van me dood te staren op die waardes en mijn hoofd te breken over de oorzaak van die ene aparte piek. Soms zijn ze onverklaarbaar en kun je er nu eenmaal niets aan doen.

8. Diabetes is anders voor iedereen. Ik merk dat het mij redelijk gemakkelijk afgaat. Zo vind ik het niet erg om koolhydraten te tellen en mijn leven aan te passen. Ik realiseer me tegelijkertijd dat dit niet voor iedereen zo gemakkelijk gaat en dat kan ik me ook goed voorstellen. Iedereen heeft moeite of problemen met andere dingen. De één heeft meer moeite met het afhankelijk zijn van medicijnen, terwijl een ander er misschien meer problemen mee heeft dat zijn/haar leven moet worden aangepast aan diabetes.

9. Hoeveel steun, liefde en kracht je kunt halen uit de mensen om je heen. Toen ik in het ziekenhuis werd opgenomen, had ik eigenlijk vijf dagen lang een vol programma met vrienden en familie die op bezoek kwamen. Ook in de periode daarna zijn zij een bron van steun geweest. Dit hoeven niet altijd grote dingen te zijn. Soms is het een berichtje met de vraag hoe het met je gaat. Of de momenten dat je bij iemand gaat eten en diegene er zelf al aan denkt dat je het misschien fijn vindt om te weten wat er wordt gegeten.! Of dat ze ook hapjes kopen die ik kan eten bij de borrel!

10. Last but not least: ik heb mezelf beter leren kennen. Door te zien en te ervaren hoe ik met diabetes om ga en door te leren van bepaalde situaties. Voor mij was dat bijvoorbeeld: hoe reageer je op anderen die stom op je ziekte reageren? Soms heb ik het gevoel dat het wat toevoegt aan mijn persoonlijkheid of aan mijn eigen ontwikkeling. Ik zie mijn diabetes meer als een extra karaktertrek dan als een supervervelende ziekte.