”Wat zit er op je arm” – Sanne
Met het naderend aanbreken van de zomer (en een aantal flink hete dagen reeds achter de rug) heeft heel Nederland masaal zijn zomerkleding weer uit de kast gehaald. Dit betekent niet alleen blote armen en blote benen, maar ook zichtbare pompen en sensoren (hoera voor de meest vreemde tanlines)!
Hiermee komt ook weer de onvermijdelijke vraag: “Wat zit er op je arm?” Omdat we er maar beter een beetje om kunnen lachen, volgen hier de leukste suggesties van de medemens zonder type 1 (die arme snuiters)
Een allergietest
Ik was al een tijdje in gesprek met de assistent van de kaakchirurg (voor een feestje met mijn verstandskiezen), toen haar oog plotseling viel op het met-roze-en-paarse-washitape-versierde-champignonvormige aanhangsel op mijn bovenarm. Met enige bezorgdheid in haar stem vroeg ze of ik een allergietest onderging. Ja, misschien ben ik allergisch voor betacellen.
Een muggending
Op vakantie in Frankrijk, waar het overigens stikte van kriebelende beestjes, vroeg een mevrouw (die achteraf arts bleek..) of het nou hielp, zo’n muggending op je arm. Te oordelen aan de 93473982401748127412734 miljoen muggenbulten op mijn benen zou ik mijn geld terug moeten vragen!
Een hepatitis B-vaccinatie
Om stage te mogen lopen, werden we bij het begin van de studie allemaal ingeënt tegen hepatitis B. Precies in die periode kwam ik een keer te laat bij studiegroep. Een studiegenootje wilde mij mijn verhaal over het nét niet halen van de trein (echt niet mijn schuld hoor!) besparen, wees naar mijn arm en zei: “Je hebt zeker ook net de hepatitis B-vaccinatie gehad he?” Beetje een grote pleister voor een klein prikje, denk ik.
Een stoppen-met-roken hulpmiddel
Want mijn theatrale hoestbuien als mensen binnen een straal van twee kilometer om mij heen een sigaret opsteken, zijn eigenlijk gewoon een dekmantel. Net als het mopperend verplaatsen als iemand die naar rook ruikt naast me komt zitten in de trein.
Een ‘au’
Ik help al bijna drie jaar elke dinsdagavond tijdens paardrijlessen voor mensen met een verstandelijke beperking. Het enige wat zij, meestal met een bezorgde blik in hun ogen, willen weten over het ding op mijn arm is of ik geen ‘au’ heb. Het smelt mijn hart.
Stappenteller / GPS / Tracker / Interne thermometer
En andere futuristische functies. Een soort fitbit die weet waar je bent en hoe het met je gaat. Eigenlijk komt dat best wel in de buurt van de eigenlijke functie. Misschien een suggestie voor de R&D-afdelingen van sensormakers?
Een mysterie
Deze komt nog wel het meeste voor. Het zijn de mensen die ongegeneerd naar je sensor staren, maar niet durven vragen wat het nou is. Ik heb tijdens een mondeling tentamen wel eens een examinator gehad die me mijn hele mondeling niet heeft aangekeken, maar alleen maar naar mijn sensor heeft gestaard. Of wat dacht je van een kassamevrouw die het uiteindelijk aan mijn moeder vroeg? Dat heeft me overigens wel een flinke stapel – hele coole – superdierenplaatjes opgeleverd omdat ze het zó zielig vond (dit vond overigens enkele dagen voor mijn 18e verjaardag plaats)!
ééndiabetes 