Achter de geraniums? – Suzanne

Thuis achter de geraniums? Dat kan later ook nog ;). Ik houd ervan om er opuit te gaan. Alleen, met mijn man en dochtertje, of met vriendinnen. Het maakt me eigenlijk niet zoveel uit, als ik maar lekker op pad ben. Thuis zijn vind ik ook best leuk hoor, voor een paar uurtjes. Of als het regent. Nu vind ik uitstapjes met diabetes altijd wel een dingetje. Echt spontaan gaat het allemaal niet en als je dan eenmaal een plan bedacht hebt, moet je ook nog eens een tas vol spullen meenemen. Denk aan infusiesets en inserter, een nieuwe ampul, een insulinespuit en naaldjes (just in case), mijn FreeStyle Libre-scanner en voor de zekerheid toch ook maar mijn normale bloedsuikermeter inclusief teststrips, batterijen voor de pomp én bloedsuikermeter, een rolletje Dextro en zo vergeet ik vast nog wat. Maar ach, het mag de pret niet drukken, vind ik.

Nu zitten er aan ieder uitstapje wel de nodige haken en ogen als je diabetes hebt, soms nog extra haken en ogen als je net als ik een pomp gebruikt. Zo vind ik naar het strand gaan altijd een heel gedoe, want waar laat je die pomp in hemelsnaam?! Ik wil hem eigenlijk in een koeltasje stoppen, maar als ik hem dan aan mijn bikini wil bevestigen, is hij veel te zwaar en loop ik, ben ik bang, ongewild halfnaakt over het strand. Dus het devies is: vooral de hele dag blijven liggen! Onder een parasolletje graag, want dan word ik tenminste iets minder snel bruin en is het kleurverschil niet zo groot als ik aan het einde van de dag mijn infusieset verwijder (meestal wel nodig, met al dat zand dat er inmiddels op en onder zit). Voor een frisse duik in het water of een potje beach ball koppel ik mijn pomp gewoon even af.

Naar de sauna vind ik ook altijd een hele uitdaging. Eigenlijk gaat dat niet met een pomp, want die zou ik dan continu moeten aan- en afkoppelen en dan loop ik toch teveel basale insuline mis. Ik koppel op zulke dagen mijn pomp maar helemaal af en neem mijn spuit mee in de zak van mijn badjas, evenals een rolletje Dextro. Elk uur check ik in de kleedruimte even mijn bloedsuiker en dien ik met de spuit een kleine bolus toe om mijn gemiste basaal op te vangen. In combinatie met de warmte van de sauna’s kan ik het zo redelijk reguleren. Als lunch neem ik altijd braaf een salade en probeer ik de koolhydraten ietwat te beperken.

Pretparken doen het bij mij ook altijd goed. Ware het niet dat van sommige attracties mijn adrenaline omhoog vliegt, wat echt een killer is voor mijn bloedsuikers. Inmiddels weet ik dat ik voor een dagje Efteling of Walibi mijn basaalstanden flink omhoog kan gooien. Wat eten betreft neem ik naar dergelijke parken altijd het liefst mijn eigen lunch en snacks mee. Heel saai en burgerlijk, maar dan weet ik tenminste precies wat ik binnen krijg aan koolhydraten.

Verder ben ik een ontzettende liefhebber van lange wandelingen en fietstochten, liefst door de bossen of landerijen. Het blijft altijd een beetje lastig uitleggen aan mijn medewandelaars of -fietsers dat ik dit dan het liefst direct na een maaltijd doe en dus niet aan het einde van de ochtend of middag, simpelweg omdat ik dan al teveel koolhydraten heb verbruikt en ik het ‘zonde’ vind om vlak voor een volgende maaltijd nog een koolhydraatrijke snack te eten. Soms heb ik na een werkdag, vlak voor het avondeten, nog heel veel zin in een lekkere wandeling, maar ik doe het vrijwel nooit, omdat ik dan steevast eindig met een flinke hypo. Eigenlijk had ik daar dan met de lunch al rekening mee moeten houden en mijn bolus hierop aan moeten passen. Best irritant.

Als echte ‘foodie’ ben ik altijd te porren voor een goede (gezonde!) maaltijd buiten de deur, maar heel eerlijk: in de zomer maak je me het meest blij met een lekkere picknick met zelf meegebrachte etenswaren. Ik ben sowieso liever buiten dan binnen, maar ik vind het in restaurants altijd zó lastig in te schatten hoeveel koolhydraten er op je bord liggen. En een misrekening van 5 gram koolhydraten kan bij mij al een hypo of hyper veroorzaken, dus ik houd het heft graag in eigen hand! Eet ik toch ergens bij een leuk tentje, dan kies ik het liefst voor eten met de minste koolhydraten (denk: vlees, vis, salade, kaasplankjes etc.). Dan kan er ook niet zoveel misgaan. Ik gun mezelf altijd wel een paar patatjes erbij, my guilty pleasure!

Winkelen vind ik ook altijd leuk ;). Het heeft alleen even geduurd tot ik had uitgevogeld dat ik mijn basaalstanden dan echt moet halveren, anders loop ik de hele dag te stuiteren van de hypo’s. Blijkbaar verbrand je met winkel in, winkel uit lopen en alles van de rekken halen en dat vervolgens passen heel veel koolhydraten! Na een dagje shoppen plof ik het liefst neer op zo’n fijne fluwelen bioscoopstoel. Waar het volgende gevaar om de hoek komt kijken: M&M’s en popcorn! Zelfs van de zoute variant stijgt mijn bloedsuiker als een malle, maar dat heeft denk ik meer met de grootte van de porties te maken dan met de popcorn zelf. Serieus, waarom is zelfs de kleinste bak nog zo groot?!