Voor het eerst met de pomp op vakantie! – Aniek

Ik ging afgelopen maand voor het eerst op vakantie met de pomp. Ik was al een paar keer op vakantie geweest sinds ik de diagnose had gekregen. Dus ik wist wel een beetje wat ik kon verwachten, dacht ik! Maar toch kwamen er drie nieuwe situaties om de hoek zetten, die ik niet helemaal had verwacht.

Wel of niet door het poortje?

Ik had al maanden een dilemma over of de pomp nou wel of niet door dat poortje bij de douane mag of niet. De een zegt van wel (op internet), de ander zegt voor de zekerheid maar niet doen (ziekenhuis en contactpersoon van fabrikant). Uiteindelijk ging ik voor de zekerheid maar mee met het laatste, want stel je voor hij is kapot erna? Van tevoren had ik me er best druk over gemaakt dat ik tegen die strenge mensen moet zeggen dat je niet door dat poortje kan. In Nederland viel het allemaal mee en waren ze erg aardig. In Griekenland daarentegen waren ze wat minder meegaand, nadat ze de brief van het ziekenhuis hadden gelezen, was het acceptabel om me gewoon te fouilleren in plaats van door het poortje te lopen.

Zwemmen

Iets anders wat ik eigenlijk best gek vond, was om met die pomp naar het strand/zwembad te gaan. Ik had al eerder een probleem ontdekt met een zwempak, want dan kun je die pomp niet zo gemakkelijk weer aan- en afkoppelen, zonder dat halve badpak uit te doen.

Maar vlak voordat we de eerste keer een duik gingen nemen in het zwembad, voelde ik me ineens een beetje bezwaard om met die pomp zo open en bloot te gaan rondlopen bij allemaal mensen die ik niet ken?! “Kan ik wel zo rondlopen?”. “Wat zouden anderen hiervan vinden?” “Hoe zou dat eigenlijk uitzien?” – gelukkig losten Laura en Marlijn dat snel voor me op: “Ja natuurlijk kan dat wel, schijt hebben aan de rest”. Ik voelde me eigenlijk ook het meest bezwaard naar de vreemde mensen toe, zij zitten er toch niet op te wachten om dat te zien? Het overviel me een beetje dat ik me daar druk om maakte, over het algemeen vind ik het niet zo erg om erover te praten of om het te laten zien aan anderen. Maar dat zijn vooral mensen die ik ken en deze mensen aan het zwembad kende ik helemaal niet! Het is ineens heel gek als mensen jou nakijken omdat je een pomp draagt, begrijpelijk, want dat zou iedereen doen. Maar het is gek dat ik dan bekeken wordt omdat ik iets raars en overduidelijk medisch aan mijn lijf heb. Dat je mensen ziet afvragen wat het is en waarvoor het is.

Warmte

De warme temperatuur vond ik ook wat lastiger met een pomp, want de insuline en de pomp worden ook warmer. Toen ik mijn insulinepennen nog gebruikte, had ik die gewoon in dat koeltasje bij me. Maar nu had ik geen koeltasje voor mijn pomp. Een aantal dagen had ik afwijkende bloedsuikers, dus na een tijdje (gefrustreerd) filosoferen over hoe dit zou komen, dacht ik dat de insuline misschien te warm was geworden! Dus ik verwisselde mijn insuline ampullen iets vaker en probeerde zoveel mogelijk mijn pomp uit de zon te houden. Uiteindelijk kwam ik erachter dat mijn infusieset lekte (ook voor het eerst!) en ik dus waarschijnlijk wat minder insuline had gekregen.

Uiteindelijk was een superleuke vakantie en heb ik genoten van al het lekkere eten! Er was zelfs een restaurant waar mijn diabetesspulletjes een eigen tafeltje kregen, zie de foto! En een aantal lessen rijker (dat koeltasje voor de pomp heb ik echt nodig) en lekker schijt hebben aan iedereen.