Op zoek naar hardwerkend personeel? Neem een type 1 diabeet aan! – Suzanne

Echt waar, hoe vaak ik dat wel niet denk. Iemand die alleen al serieus met zijn diabetes omgaat, toont in mijn ogen al een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Discipline staat bij mensen met diabetes vaak hoog in het vaandel. Nog even daargelaten of zich dat ook uitbetaalt in mooie bloedsuikerwaardes. Het kost best wat moeite om altijd goed voor jezelf te zorgen en soms streng voor jezelf te zijn, maar als het lukt, ben je hoogstwaarschijnlijk minder vaak ziek dan je ‘gezonde’ collega’s en ben je ook nog eens fitter dan de gemiddelde werknemer. Ik ga mede dankzij mijn diabetes bijvoorbeeld elke dag op de fiets naar mijn werk (want: bewegen = een betere insuline-opname) en eet naast mijn 2 of 3 volkoren boterhammetjes ook altijd een bak groente weg (want: vitamientjes voor de weerstand en vezels voor een tragere bloedsuikerstijging).

”Ik word een beetje moe van de eeuwige stempel: ‘chronisch ziek, dus dan zul je wel een hoog ziekteverzuim hebben’.”

Ik zal nooit teveel drinken op een bedrijfsborrel (sowieso doe ik dat niet meer trouwens), simpelweg omdat ik weet dat ik dan de hele nacht en volgende dag met rommelige bloedsuikers zit opgescheept. Trakteren doe ik wel, op mijn verjaardag, maar altijd iets ‘verantwoords’ en liever hartig dan zoet. Suikerpieken zijn voor niemand goed, daar ga je echt hartstikke traag van werken 😉.

Ik word een beetje moe van de eeuwige stempel ‘chronisch ziek dus dan zul je wel een hoog ziekteverzuim hebben’. Lekker stereotyperend en het klopt in mijn geval ook echt niet. Ik ben vrijwel nooit ziek en omdat ik parttime werk, plan ik mijn ziekenhuisafspraken veelal keurig op mijn vrije dagen en niet op werkdagen.

Tuurlijk heb ik wel eens slechte dagen. Ben ik doodop als ik de halve nacht bij de koelkast heb gestaan om mijn hypo’s weg te krijgen. En ben ik minstens zo moe als mijn insuline water lijkt en ik een gigantische glucosepiek (en de bijbehorende hoofdpijn) heb na de lunch. Maar ‘gezonde’ mensen hebben ook wel eens slechte nachten of hoofdpijn. Het is meer hoe je er mee omgaat, denk ik. Ik kan best productief zijn, ook al ben ik moe. Ik ben hooguit wat afweziger of heb een korter lontje dan anders.

Ik vertel bij sollicitaties eigenlijk ook nooit dat ik diabetes heb. Niet omdat ik me ervoor schaam, maar omdat ik het voor mijn functie niet relevant vind en omdat ik geen zin heb om een etiketje opgeplakt te krijgen dat niet bij me hoort. En eerlijk, ik ben ook best wel een beetje bang om met een flutsmoes afgewezen te worden vanwege mijn diabetes. Hoewel een potentiële werkgever dat natuurlijk nooit zal zeggen in het kader van ‘gij zult niet discrimineren’. Laat ik wel benadrukken dat ik geen beroep heb waarbij mijn gezondheid een gevaar kan vormen voor anderen; voor sommige functies MOET je het wel vermelden. Maar dan nog is mijn mening hetzelfde: iemand die goed is ingesteld, moet wat mij betreft prima piloot of iets dergelijks kunnen zijn!

Wél handig: als iemand op je werk weet wat te doen bij een ernstige hypo of hyper. Hoewel ik gelukkig nooit in een situatie ben beland, waarin ik niet meer zelf kon handelen, biedt dat helaas geen garanties voor de toekomst. Ik houd het altijd simpel: als je twijfelt, geef me iets met suiker en bel de huisarts voor advies. Of zelfs 112 als ik niet meer reageer. Note to self: een extra infuusset, insulinespuit, ampul, dextro en glucagon op mijn werk leggen. Dat is de afgelopen 5 jaar nog niet gelukt, oeps … Iets met ‘een goede voorbereiding, is het halve werk’.