Katertje?! – Suzanne

Ken je dat, dat je ’s ochtends wakker wordt met het gevoel van een gigantische kater, terwijl je geen druppel alcohol hebt gedronken? Dan heb ik toch liever een ‘echte’ kater, dan heb ik er tenminste nog een leuke avond voor gehad! Maar nee, dit is een kater van een nachtelijke hypo én hyper. Ik neem je even mee naar zo’n nacht …

22.00 uur: 4 Uur na het avondeten alweer en ik heb nog hardgelopen ook. Dus dan moet ik echt nog even wat eten voordat ik naar bed ga. Anders lig ik de halve nacht wakker van de honger. Een cracker met kaas dan maar. Mijn bloedsuiker is nu 6,1 en als ik gesport heb, blijven mijn waardes meestal nog wel even aan de lage kant. Dus ik besluit niet bij te bolussen.

23.00 uur: Mooie tijd om naar bed te gaan. Tandjes poetsen en dan nog een laatste keer mijn bloedsuiker meten: 9,1. Net wat te hoog naar mijn zin, dus ik besluit toch nog een beetje bij te bolussen en kruip dan lekker onder de wol.

00:30 uur: Voor mijn gevoel ben ik net in slaap gevallen, maar ik word alweer wakker, ook al weet ik niet waarvan. Ik draai een paar keer van mijn ene naar mijn andere zij. En hoewel ik af en toe wel weer een beetje weg dommel, val ik niet meer echt in een diepe slaap.

00:50 uur: Het trilalarm van mijn pomp (gekoppeld aan een glucosesensor) gaat voor de tweede keer af. Ik voelde hem eerder ook al, maar ik ben vergeten te kijken, of was te moe om te reageren. Nu toch maar even kijken, voordat mijn man er ook wakker van wordt. In het pikkedonker kijk ik op het helverlichte scherm: gestopt bij laag. Het verbaast me niet; eigenlijk wist ik het al wel. Toch draai ik me nog maar eens om.

01:10 uur: Oh wacht, ik heb een hypo, shit. Ik pak een paar Dextro’s van mijn nachtkastje en draai me geïrriteerd weer op mijn andere zij. Ik moet morgen vroeg weer op en heb een lange dag voor de boeg; ik wil slapen. Nu graag! Maar mijn pomp geeft weer een alarm dat ik op 2,7 zit. Misschien gaan de Dextro’s zo werken? Please!!

01:30 uur: Ik zweet inmiddels als een otter, mijn lippen tintelen en mijn hartslag is aan de hoge kant. Het is duidelijk dat deze hypo me niet zomaar met rust laat. Ik pak het pakje sap dat voor dit soort momenten op mijn nachtkastje staat en drink een paar flinke slokken. Het smaakt me totaal niet en ik denk aan hoe slecht dit voor mijn tanden is, maar het is niet anders.

02:00 uur: Oké, dit wordt hem niet. Mijn pomp geeft nu 2,9 aan. Toch mijn bed maar uit. Omdat ik mijn man en dochtertje niet wakker wil maken, doe ik extra voorzichtig. Maar de hypo zorgt ervoor dat mijn coördinatie niet helemaal top is, dus ik stoot juist keihard met mijn voet tegen de deur. Au!!! Ik strompel de trap af naar de keuken en vergrijp me in 5 minuten tijd aan een banaan, een plak ontbijtkoek en een cracker met appelstroop. Veel teveel koolhydraten natuurlijk, maar ik ben het echt zat dat ik steeds te laag blijf zitten. Dan liever een hyper..

02:15 uur: Nadat ik nog even op de bank heb zitten wachten, ben ik weer terug naar bed gegaan. Mag ik nu dan alsjeblieft slapen?! Mijn slaapshirt is klam van het zweet, mijn mond voelt droog ondanks het pakje drinken en mijn hoofd voelt inmiddels alsof ik twee flessen wijn heb leeg gedronken, maar ik besluit toch weer een dappere slaappoging te wagen.

03:10 uur: Wéér word ik wakker van een pompalarm: bloedsuiker te hoog. Verrassend.. Ik besluit de rest van de nacht de sensor uit te zetten. Ik kan niet meer. Hoog of laag; het zal me worst wezen. Ik wil gewoon nog een paar uurtjes slaap pakken, ook al weet ik nu al dat ik me morgen nog de hele dag brak zal voelen en barstende koppijn blijf houden. Het is weer maandag; hallo nieuwe week ;-(