70% time in range, dan doe je het toch hartstikke goed? – Veerle

Jarenlang was HbA1c de heilige indicatie waarvan alles afhing als het om diabetes ging. Inmiddels is dat steeds meer achterhaald: HbA1c zegt iets over hoe hoog je bloedsuikers zijn geweest in de afgelopen 3 maanden. Een laag HbA1c betekent in veel gevallen de nodige hoeveelheid hypo’s – of misschien wel heel veel schommelingen. Het zegt bijzonder weinig over je dagelijkse bloedsuikers en hoe die je leven beïnvloeden.

Dus verplaatsen we ons langzaamaan naar time in range: de tijd binnen die ideale waarden van 4,0 tot 8,0 (of 10,0 – afhankelijk van wie je het vraagt). Maar ook dat zorgt voor discussie – want waar een zorgverlener 70% time in range waarschijnlijk hartstikke fantastisch vind, ben ik, hoewel misschien een tikkeltje perfectionistisch, niet tevreden. En zo ken ik meer mensen om mij heen die in eenzelfde situatie zitten. Maar dat ligt dan aan ons. We moeten tevreden zijn met hoe het gaat…

Dan kan ik die mensen wel door elkaar schudden. Hoe zou jij het vinden als je iedere dag maar 70% van de tijd optimaal functioneert? Dat betekent dat je 30% van de dag – dat is meer dan 7 uur per dag – niet optimaal functioneert. En die tijd kan je niet kiezen. Dat betekent dat het kan zijn tijdens een belangrijke vergadering, of als je slaapt (en dus wakker wordt). Of op de fiets of in de trein. Of op vakantie. En dat is niet één dag – maar dat zijn alle dagen. En sommige dagen zullen 80% of misschien 90% zijn, maar daar tegenover staan andere dagen van 50% of misschien wel minder.

Ben ik dan perfectionistisch als ik meer wil? Beter wil? 100% wil? Of in ieder geval 95%? Dat sommige dagen minder zijn (die dagen heeft iedereen), maar dat er ook dagen zijn die gewoon goed zijn? 70% is geen rapportcijfer, waarbij je tevreden bent met een 7. Het is een afspiegeling van je dagelijks leven en hoe diabetes je leven beïnvloedt. Die 30% van de tijd dat je ‘out of range’ bent, betekent dat diabetes je aandacht nodig heeft. Dat je moet eten, of bijbolussen. Dat je rekening moet houden met beweging. Of dat je niet kan gaan slapen. 30% van de tijd. 20 minuten van ieder uur – waarin je je aandacht moet verdelen tussen de normale dingen en diabetes. Ook ’s nachts.

Ja, ik wil streven naar 100%. Maakt me dat perfectionistisch? Misschien. Maar misschien maakt het me ook wel gewoon iemand die haar leven niet door diabetes wil laten beïnvloeden. En is dat zo’n raar idee?