Hoe diabetes mijn studiekeuze heeft beïnvloed – Anne

Van binnen ril ik vaak als mensen benadrukken hoe ze hun ziekte zien als een gift. Hoe erg ze nu kunnen genieten van de kleine dingen. Dat ze zich realiseren dat het leven zo kostbaar is. Kots. Kots. Kots. Diabetes is kut. Hypo’s waarbij je voedsel naar binnen schranst tot je je een plofkip voelt, zijn lelijk. Schimmelinfecties zijn lelijk. Blauwe plekken, bloeduitstortingen en spuitplekken zijn lelijk. Niet durven slapen omdat je bang bent om niet wakker te worden, is lelijk. En honderden euro’s voor sensoren dokken, is ook lelijk.

Ik vind diabetes geen ‘gift’. Ik geniet niet meer dan een ander van kopjes koffie. Ik vind mijn leven ook niet bijzonder kostbaar. En toch heeft het ziek-zijn me iets gebracht: een grote berg ambitie. Een flinke scheut idealisme. Een wens. Een droom. Heel veel motivatie. Het is precies de reden dat ik er een paar jaar geleden voor koos om gezondheidswetenschappen te gaan studeren. Mijn studiekeuze is beïnvloed door diabetes. Daar kan ik niet omheen.

Ik ben geïnspireerd door de arts die naar de mens in plaats van de ziekte kijkt. Ik waardeer de verpleegkundige die wegens bezorgdheid een keertje extra belt. Maar bij mezelf en de mensen om me heen merk ik ook keer op keer dat het niet niks is om op te groeien met een ziekte. Ik zie hoe de psychosociale zorg over het algemeen ver onder de maat is. Net zoals de aandacht voor de mens áchter een diagnose, de betekenis van een ‘chronisch’ label, de impact én de vooroordelen waar je mee te maken krijgt. Dat is overal zo. In de diabeteszorg, jeugdzorg, ouderenzorg, verslavingszorg, de GGZ. Overal …

Daar wil ik dus een steentje, of zeg maar gerust een flinke kei, aan bijdragen. Zonder diabetes was die ambitie er nooit geweest. Zonder diabetes zat ik nu in Groningen in plaats van Maastricht. Zonder diabetes zou ik nu zinnen ontleden in plaats van schapenhersenen. Zonder diabetes studeerde ik nu taal- in plaats van gezondheidswetenschappen. Ook leuk, maar eerlijk is eerlijk: ik ben nu met veel meer enthousiasme en ambitie aan de slag in een veld waar mijn hart ligt. 

Diabetes is ook mooi. Een heel klein beetje, dus.