Een insulinepomp-zakje | Câthy

Ik ga trouwen! En dat is leu-heuk! Als rasechte planner loop ik volgens het internet 3 maanden voor op schema. Maar zo ken ik mezelf. Aan enthousiasme geen gebrek. Bij mijn moeder trouwens ook niet. Die heeft verschillende malen subtiel laten weten dat ik toch echt snel trouwjurken moest gaan passen. Want dat leek haar zo leuk. Nou vooruit dan, mam!

Eerst avonden Say Yes to the Dress kijken, als warming-up. En dan sta je ineens in een hele grote trouwboetiek in Rotterdam, tussen alle tule, glitters en kant. Het was wat overweldigend. Gelukkig was daar Nicole, de verkoopster die mij aan de hand nam. Ze luisterde goed, oordeelde niet en pakte meteen allemaal jurken erbij die volgens haar bij mij en mijn omschrijving pasten. Het passen kon beginnen. Let’s get naked. Het voelde goed.

In de kleedkamer kwamen mijn sensor en pomp tevoorschijn op mijn arm en buik. Ik had er zelf nog niet over nagedacht wat ik daarmee wilde. Wil ik mijn sensor zichtbaar op mijn arm straks? Waar draag ik mijn pomp? Zichtbaar of onzichtbaar? Nicole zag het ook en reageerde alsof ze dit dagelijks meemaakte: “Ah, heb je diabetes? In het atelier kunnen ze eventueel een zakje maken aan de binnenkant van je jurk, voor je pomp.” Ik legde uit dat het met mijn patchpomp waarschijnlijk niet nodig was en zij deed nog een extra klem aan de achterkant zodat de jurk mooi zat.

Dat was op dat moment het beste gesprek wat ik had kunnen hebben over diabetes. Geen vragen over wat het ‘kastje’ doet of wat het ‘witte ding’ op mijn arm is of  ‘och jeetje wat sneu voor je’. Alleen dat ze een zakje in de jurk kan laten maken. Het ging om de jurk. Het ging om mij. Het ging niet om diabetes.

Diabetes was verder op de achtergrond aanwezig tijdens het passen, want het hoort nu eenmaal bij mij. Juist tijdens het passen kon ik inventariseren wat ik wilde met mijn sensor en pomp. Gek genoeg valt zo’n witte Freestyle Libre helemaal niet zo op als je een lange witte jurk aan hebt. Maar die kan straks ook op mijn buik, als ik toch geen zin heb in zichtbare diabetes op mijn (ahum, onze) dag. Diabetes mocht er zijn, maar niet te veel. Eigenlijk net zoals het bij mij altijd gaat.

En voor de nieuwsgierigen: ja, ik heb dé jurk gevonden!