Scannen is wennen | Nora

Heb jij hem al? Nee, niet de allernieuwste iPhone, maar de FreeStyle Libre! Eindelijk vergoed voor iedereen die loco gaat zonder intensieve insulinetherapie.

Ik loop gelukkig al een poosje rond met die mooie stip op mijn arm. En wat een fantastisch ding is dat, maar mijn portemonnee deed wel een extreem vreugdedansje dat deze nu toch ook voor mij vergoed wordt. Fijn, want ik kan echt niet meer zonder. De inzichten die je krijgt als je hem hebt en het wegvallen daarvan als je aan het bezuinigen bent, staan lijnrecht tegenover elkaar. Want je krijgt megaveel inzicht in jouw glucosepatroon. Wat doe je nou echt na een heel zoete chocolademelk met slagroom? En daal je nou echt zo hard als je zo’n extra intensieve training hebt?

En daarom vermoed ik dat menig dvk het nieuwe motto zal gebruiken: ‘scannen is wennen’. Elke diabetespatiënt is bekend met het fenomeen ‘meten is weten’. Maar dat fenomeen werd wel lastig met je acht stripjes op een dag. Als sportieve student die voor en na een training een prikje waagde, en tevens voor en na de borrel, waren acht stripjes voor mij zeker niet voldoende. Dus ik kon het echt niet altijd weten. ‘Meten is weten’ werd ‘bij trillen pas willen meten’. Vooral de laatste dagen voor mijn kwartaalbezorging werd dat realiteit als ik weer eens op stripjes-rantsoen mocht.

Toen kwam de FSL: onbeperkt meten zolang je overal je gele draad voor stroom bij je hebt. En elke keer hoop je dat het lijntje binnen die blauwe strook zit (want je weet: ‘blauw is wauw’). En regelmatig word je dan keihard teleurgesteld, maar je weet het dan tenminste wel! Daarom een wijze les van een expert van de stip: laat je niet overrompelen door de onbeperkte stroom van data. Je gaat echt niet altijd in die perfecte blauwe balk zitten en laat het maar, want pieken na pannenkoeken hoort er nou eenmaal gewoon bij.