Ziekte is geen wedstrijd | Anne

Toen ik drie maanden na de diagnose mijn HbA1c terugkreeg, deelde ik dat trots op Instagram. Toen ik voor het eerst een FGM had, postte ik grafieken van de kaarsrechte nachten. Ik kon online fantastische lijntjes vieren, maar ook balen van berglandschappen op mijn FGM. Inmiddels ben ik al een hele tijd gestopt met het delen van getallen en grafieken en dat heeft één belangrijke reden: ik wil niet dat mensen gaan vergelijken.

Het is vanzelfsprekend om dat wel te doen, zeker vlak na de diagnose. Natuurlijk wil je weten hoe zo’n lijntje er bij een ander uitziet. Natuurlijk wil je weten of je het wel ‘goed genoeg’ doet. Het gaat immers om je gezondheid en we willen allemaal ‘het geheim’ vinden en zorgen dat we óók zulke mooie nummers hebben. Dus we gaan vergelijken.

Gevolg: die ander heeft een veel strakkere grafiek. Zó strak dat je er bijna door van je stoel valt. Veel betere waardes. Je bent blij voor de ander, vanwege dat fantastische HbA1c, maar ook jaloers, omdat het voor jou een complete utopie is. Je vraagt je af wat je fout doet. Waarom het jou niet lukt en die ander wél. Je voelt jezelf een complete mislukkeling.

Of de andere kant op: je ziet grafieken van een ander met hoge pieken en diepe dalen. Je ziet hoe diegene het lastig heeft en worstelt. Met jou valt het dus allemaal wel mee. Je hebt het recht niet om te klagen. Je hebt ook niet het recht om verdrietig te zijn, want bij jou stelt het niks voor. Je bent gewoon een aansteller. Je hebt helemaal geen ‘echte’ diabetes en dus ook geen recht van spreken.

Kortom: het is nooit goed. Je faalt óf hebt het recht niet om te klagen. Dat is wat vergelijken met je doet. Met de vergoeding van de FGM zijn er steeds meer mensen die toegang krijgen tot gedetailleerde grafieken. Dat is natuurlijk fantastisch, maar daarmee zie ik ook op social media steeds meer grafieken voorbij komen. Dat snap ik heel goed, maar het baart me ook zorgen. We dealen allemaal op onze eigen manier met een ziekte en vergelijken helpt niet om jezelf daarin serieus te nemen.

Let dus een beetje op. Het kan heerlijk zijn om je blijdschap of verdriet te delen, maar dat kan ook zonder grafiek, zonder getal of zonder vergelijkingsmateriaal. Ziekte is voor iedereen anders. Je mag je eigen overwinningen vieren, hoe klein ze ook zijn. Je mag van je eigen verdriet balen, ongeacht de ellende van een ander. Het is geen wedstrijd.