Wanneer insuline net water lijkt

Als een driftige peuter stamp ik door het huis. Het fruitvliegvangdoosje verban ik boos naar de garage (‘gadverdamme ik word echt heel misselijk van deze lucht’), familieleden snauw ik terloops toe dat ze echt even moeten ophouden met smakken/geluid maken/ademen (‘gewoon even niet doen, heel irritant’) en ik plof neer op de bank om alweer hersenloos door social media te scrollen en me te ergeren aan de mensen op TV, terwijl ik eigenlijk aan mijn scriptie had moeten werken. Het lijkt even of ik weer terug in de puberteit ben, maar in feite is mijn bloedglucose al dagen veel te hoog en niets werkt. En dat is te merken.

Ik weet heel goed hoe dit is begonnen. Ik had een ontsteking, daardoor al wat matige bloedglucoses en toen ging ik een dag windsurfen en op het strand zijn zonder pomp. Mijn dag was heel leuk, mijn nacht was een ramp en s’ochtends draaide mijn maag even om, maar met een hoop insuline en een hoop water was een tripje naar het ziekenhuis te voorkomen. Sindsdien is alles een zooitje.

Het lijkt wel alsof er helemaal geen insuline in mijn pomp zit maar water. Ik bolus me suf, heb al tig keer mijn infusieset vervangen, spuit bij met de pen en knabbel bij honger op komkommers in plaats van mijn geliefde chocola, maar het doet allemaal niks. Ik loop eindeloos rondjes in de buurt om mijn BG te laten zakken, soms alleen, soms met de hondjes van de overbuurvrouw die met haar been in het gips zit, en tijdens werk neem ik regelmatig een client mee voor een wandelingetje in het park, maar het werkt niet zo goed als normaal. Of het werkt te goed, geeft een hypo om vervolgens weer terug te schieten naar 17. Het is frustrerend. Vermoeiend. En het drijft me lichtelijk tot wanhoop.

Waar ik me eerst nog heel groot probeerde te houden, laat ik het tijdens rondje nummer vier gewoon komen. De tranen stromen over mijn wangen. Twee oude mensen op een elektrische fiets kijken me vragend aan, ik steek mijn duim op. Het lucht op. Ik ga naar huis. Tijd voor meer insuline. Een dutje. En misschien een mailtje aan de dvk. Het gaat wel weer over, of het went. Het wordt beter. Het heeft tijd nodig.