Hypo’s: eigen schuld, dikke bult?

‘Heb je te weinig gegeten?’ vraagt iemand wel eens als ik na een maaltijd onhandig een Dextro-verpakking probeer open te scheuren. Als ik ontkennend antwoord, volgt soms: ‘Oh, heb je dan je insuline niet goed toegediend?’

Na dit soort vragen roep ik soms passief-agressief dat ze het zelf allemaal maar eens moeten proberen. Door bovenstaande vragen druipt een subtiele beschuldiging: je hebt iets fout gedaan. Je had meer moeten eten. Je had minder moeten spuiten of bolussen. Je had beter moeten opletten. Je had nooit aan dat gebakje moeten beginnen. Eigen schuld, dikke bult. Het schuldgevoel na een hypo lijkt soms wel aan je vastgelijmd.

Eergisteren vroeg een studiegenootje aan de docent (een longchirurg) of hij wel eens een fout had gemaakt tijdens een operatie. De docent dacht even na, en zei toen stellig: ‘Nee, eigenlijk niet nee.’ Ik vroeg me direct af hoe dat kan. Natuurlijk gaan er wel eens dingen mis tijdens een operatie. De chirurg dacht wat langer na en lichtte zijn antwoord toe: ‘Er ontstaan ooit grote bloedingen, flinke infecties of de operatie mislukt, maar niet alles wat mis gaat is een fout. Ik maak een fout als ik iets doe, waarvan ik had kunnen weten dat ik het beter anders had kunnen doen. Als ik het niet had kunnen weten, is het geen fout maar een complicatie. En complicaties komen vaak voor.’

Bij hypo’s is het eigenlijk ook zo. Er zijn hypo’s die ontstaan omdat je met je brakke hoofd kort- in plaats van langwerkende insuline in je been spoot. Dat is een fout. Of hypo’s die ontstaan omdat je een extreme agressie-bolus geeft bij je hyper. Ook niet heel slim (but i feel you!).

Daarentegen zijn er héél veel hypo’s waarvan je niet van tevoren had kunnen weten dat ze zouden komen. Als je dat zou kunnen weten, zouden ze er niet zijn, want dan was je al vóór die hypo chocolaatjes aan het snoepen. Hypo’s kunnen door zóveel dingen komen dat we het nooit allemaal precies kunnen weten. Misschien was het de hitte van je warme bad, het rondje dat je wandelde, het spuiten in een spier, de hormonen van je menstruatie, haast, concentratie of één van de vele andere mogelijke oorzaken. Hoe onmogelijk is het om precies te weten hoe je lijf op zo’n beetje alles reageert?

Hypo’s zijn bijna altijd een complicatie van je behandeling. Mensen zonder diabetes hebben (bijna) nooit hypo’s. Een hypo is níet jouw schuld, maar de schuld van je insuline. Het is een bijwerking van je medicatie. Niet jouw schuld!