Suikerziektepatiënt

“Ik wist niet dat jij suikerziektepatient bent!” riep een collega laatst toen mijn pomp een verstopping had die en public gefixt moest worden. Ik zweeg even. Er zijn weinig woorden die ik vervelender vind dan het woord suikerziekte, en al helemaal als daar terloops het woord patiënt achter wordt geplakt. Als die woorden dan ook nog eens betrekking hebben op mij, dan ben ik niet meer zo lief en onschuldig als ik eruit zie.

Die diepgewortelde hekel stamt uit mijn eerste weken met diabetes. Ooms en tantes die het hadden over ‘mijn suikerziekte’ werden vriendelijk de mond gesnoerd en de huisarts die vroeg hoe het nu met de suikers was kreeg een vernietigende blik. Mensen vulden bij het woord suikerziekte namelijk zelf dingen in, die niet waar waren. Vervolgens voelde ik een soort bewijsdrang. Ik zou hoogstpersoonlijk al deze vooroordelen de wereld uit werken. Dat die diabetes niet kwam van teveel suiker. Dat ik ook heus wel een stroopwafel mocht. Ik gooide recalcitrant een half pak hagelslag op mijn boterham als mensen vroegen of dat met mijn suiker wel een goed idee was. Veranderde mijn bestelling van cola light naar Ice Tea om te laten zien dat ik lekker toch deed wat ik zelf wilde en dat die diabetes zich daar maar op aan te passen had. Ooit kreeg ik zelfs ruzie met een docent omdat ik pertinent weigerde het woord suikerziekte te gebruiken tegenover mijn simulatiepatiënt.

En dan het volgende: met diabetespatiënt kan ik nog net leven, mits dat van degene komt waar ik onder behandeling ben. Maar suikerziektepatiënt klinkt verschrikkelijk. Dat woord roept bij mij al een ontzettend ongenuanceerd beeld op van iemand die hele dag op de bank chips naar binnen stouwt, met een net te kort viezig hemd aan en allerlei andere kwaaltjes. Als ik al dit beeld heb, wat moeten mensen zonder diabetes dan wel niet denken? En als iemand dan dat beeld heeft van mensen met diabetes, op welke manier beïnvloedt dat dan iemands beeld van mij? Zeker als je werkt in de wereld waar de triple D waar Anne eerder over schreef nog steeds een geaccepteerd iets is (ook ik heb zorgverleners dit horen zeggen) vind ik het woord suikerziektepatiënt lastig.

Daarom stel ik het volgende voor: we stoppen met het woord suikerziekte. Sterker nog, laten we gewoon helemaal stoppen met mensen reduceren tot hun ziekte door hen te bestempelen als suikerziektepatiënt, suikerpatiënt of diabeet. Mensen met artrose noem je immers ook geen artroot en mensen met eczeem geen eczemisten. Totdat dit algemeen geaccepteerd wordt blijf ik collega voor collega mensen aanleren dat ik een persoon ben met diabetes en geen suikerziektepatiënt. Uiteindelijk komen we er dan wel.