Het leed dat CGM-vergoeding heet
De strijd om #cgmforall is nog niet ten einde. Sterker nog: het voelt alsof hij pas net begonnen is. Ik raak er langzaam maar zeker steeds gefrustreerder van. En ik weet vrij zeker dat ik bij lange na niet de enige ben. Dit is waarom.
De afgelopen weken hoor ik om me heen geluiden van mensen die plotseling een CGM vergoed krijgen. Goed nieuws, zou je denken? In mijn ogen niet. Dit is er op dit moment gaande:
- Je kunt geluk hebben doordat je kortgeleden onder de 18 was. Heb je toen een CGM gekregen, dan mag je hem in principe voor de rest van je leven houden – mits je hem ‘goed’ gebruikt. Was je 18 + 1 dag (of ouder) toen deze nieuwe situatie inging? Dan heb je pech gehad!
- Je kunt geluk hebben dat je HbA1c veel te hoog is. Wacht even… geluk?! Een lichaam wat schade oploopt óf geen CGM. Je hebt hoe dan ook PECH.
- Je kunt geluk hebben met een bepaald behandelcentrum. Heb je dat niet? Dan heb je pech gehad!
- Je kunt geluk hebben met je zorgverzekeraar. Zit je toevallig niet bij de juiste, of heeft die geen voordelig contract met jouw behandelaar? Je raadt het al. Dan heb je – alweer – pech gehad!
- Je kunt geluk hebben met een bepaalde internist, die je categoriseert als ‘hypo-unaware’ (en dan moet je die maar op zijn of haar mooie ogen geloven dat die dat niet doorvertelt aan het CBR…). Maar ja, als diegene dat niet wil doen… Je raadt het al: pech!
- Je kunt geluk hebben dat je een grote mate van overtuigingskracht hebt, of een geweldige charme, waarmee je je internist kunt overtuigen dat jij die CGM toch écht nodig hebt. Lukt je dat niet? Dikke vette pech gehad!
- Je kunt geluk hebben dat je behandelaar zich aan zijn of haar woord houdt, als diegene je ooit een CGM beloofd heeft. Helaas gebeurt het ook, als puntje bij paaltje komt, dat je hem ineens toch niet blijkt te krijgen. En dán, dan heb je pas écht pech.
Het feit dat sommige mensen – om wat voor reden dan ook – ineens wél een CGM vergoed krijgen, is ontzettend mooi voor die mensen. Maar het maakt de totale situatie alleen maar oneerlijker. Zoals het nu is, moet je geluk hebben om een noodzakelijk hulpmiddel te krijgen voor een ingrijpende chronische aandoening. Een aandoening, die je nooit hebt kunnen voorkomen. Waar je niks aan kon doen. Dikke. Vette. Pech. Waarom hangt CGM-vergoeding dan af van geluk?
Kan jij je frustraties inmiddels ook niet meer bedwingen? Kijk vooral ook op de website van Sensorvergoeding en op hun Facebookpagina.
ééndiabetes 