Diabetesoverload

Vanaf het begin van mijn studie wist ik het zeker: ik ga nevernooit met diabetes werken want dat is stom. Toch blijft het door de jaren heen wel kriebelen: als professional zou ik nóg meer kunnen betekenen voor de diabetescommunity dan nu. En ik ben best goed in diabetes. Je zou het bijna een talent kunnen noemen. Bovendien vind ik interne geneeskunde mateloos fascinerend en interessant.

Niets zo veranderlijk als de mens, want sinds zes weken loop ik stage op de afdeling medische psychologie. Ik doe hier, of nou ja vanuit huis, onderzoek naar genderverschillen en psychosociale zorg voor jongeren met type 1 diabetes. Het onderwerp heeft mijn hart gestolen, maar ik vind het onverwacht pittig.

Waar de meeste onderzoekers hun laptop om 17 uur dichtklappen en op wat mijmeringen na (alhoewel sommige onderzoekers voornamelijk s’nachts lijken te werken) klaar zijn met diabetes, gaat dat voor mij gewoon door. Lezen over worstelingen van anderen die je zelf heel erg herkent is ingewikkeld. De eerste week zat ik wel eens met tranen in mijn ogen achter mijn laptop. Waar ik op mijn bijbaan afgeleid kan worden van mijn diabetesellende door het leed van anderen, wordt dat lastiger als het leed ook jouw leed is.

En soms is het ook gewoon een beetje veel diabetes. Er is diabetes voor, diabetes tijdens en diabetes na de stage. Er is een stichting die gerund moet worden en vrijwilligerswerk voor andere organisaties. Er is overleg met instanties die mijn mening willen, er zijn studenten die moeten leren over diabetes en er is onderzoek naar diabetes waar ik als proefpersoon meedoe. Het is allemaal fantastisch interessant en leuk, maar soms voelt het alsof er geen wereld meer bestaat buiten diabetes. Ik verdrink dan in een overload aan diabetes. 

Ook blijft er een constante struggle over wat ik wel en niet deel. Waar houdt Sanne de patiënt op en waar begint Sanne de onderzoeksstagiair? Ik weet dat mijn ervaringen waardevol kunnen zijn voor het onderzoek en later voor collega’s, maar wil ik me echt dusdanig kwetsbaar opstellen? Ik vind het maar complex.

Toch merk ik ook wel de voordelen. Ik ken het werkveld waar ik onderzoek doe als geen ander. Mijn literatuuronderzoek voelt soms een beetje als een spaarkaart voor een pannenset die ik bíjna vol heb. Ik ben ervan overtuigd dat dit het onderzoek een heel stuk relevanter kan maken voor de doelgroep. Of dat het de diabetesoverload waard maakt? Daar moet ik nog even over nadenken…