Drie kaarsjes op de diabetestaart

Vandaag is mijn derde diabetesverjaardag. Ik moet zeggen dat ik er deze keer een stuk minder bij stil heb gestaan dan de afgelopen twee jubilea. Ondanks dat ik niet geloof dat er zoiets bestaat als ‘accepteren dat je diabetes hebt’, voelt het toch alsof ik het inmiddels meer een plekje heb kunnen geven. Vorig jaar bestonden de eerste weken van oktober namelijk uit een heleboel flashbacks naar de periode rondom mijn diagnose; dit jaar heb ik die veel minder gehad.

Hoe dat komt? Ik weet het niet zo goed. Ik ben me er heel erg bewust van dat ik een apart geval ben, en dat is dan nog zacht uitgedrukt. Soms voelt het alsof mijn hele leven diabetes is. Mijn werk als onderzoeker en vrijwilligerswerk bij Diabetesvereniging Nederland & Stichting Eéndiabetes maken al een heel groot deel van mijn leven uit, en dan heb ik er de afgelopen drie jaar ook nog eens een heleboel waardevolle vriend(inn)en met diabetes bij gekregen.

Soms is het teveel, dat geef ik helemaal toe. Zeker op de dagen dat ik van 13 naar 3 stuiter, er deadlines af moeten, en ik ook nog wat niet-diabetesdingen in mijn leven wil doen. Of als mijn hoofd niet kan ophouden met denken aan (diabetes)onderzoek, en mijn Facebook- en Whatsappnotificaties dan ook nog vol met diabetes staan. Maar dat zijn gelukkig slechts momenten: het grote merendeel van de tijd voel ik dat ik mijn plekje gevonden heb. Ik kan écht het verschil maken, niet alleen voor een paar mensen maar voor een heleboel. Ik doe dingen die ik écht leuk vind en waar ik voor de volle 100% achter sta.

Dit jaar is mijn Diaversary minder gekleurd door flashbacks naar vervelende tijden, en veel meer door een terugblik op alles wat diabetes me heeft gebracht. Hoe klote diabetes ook is, en hoe graag ik zonder zou willen leven: zonder diabetes had mijn leven er totaal anders uit gezien. Zonder diabetes had ik niet alle leuke mensen uit de community leren kennen en had ik hoogstwaarschijnlijk ook een baan gehad waar ik niet helemaal op mijn plek was geweest.

Drie jaar diabetes: het is voorbij voordat je het doorhebt. Ongetwijfeld gaan er diabetesverjaardagen komen waarop ik minder positief gestemd ben, en dat is oké. Vandaag ben ik blij met waar ik sta, eet ik taart, en vier ik het leven!